yerine yetirmişdi. Neticeler melum olduğu gün Aytenin müellim ve refiqelerinden başqa heç kes sevinmedi. Çünki qardaşı fikirleşirdi ki «qız nedi, oxumaq nedi… Ağıllı qız evde oturmalı, anasına ev işlerinde kömek etmeli, vaxtı çatanda ere getmelidi» Anası da hemişe olduğu kimi oğlunun fikirleri ile razı idi. Ancaq Aytenin atası Rasim kişi qızı üçün tehsilin çox önemli olduğunu düşünmüşdü. Buna göre de qızı üçün her şerait yaratmışdı, hazırlıqlara qoymuşdu. Terlan atasına qarşı çıxmaq istese de buna nail ola bilmemişdi. Rasim: " Bu evde kişi menem! Menim sözüm keçir. Ne vaxt men ölerem, onda sen emr edersen!" — demişdi...

Ele Rasimin dediyi kimi de oldu. O ölenden sonra Terlan evde her nezareti eline aldı. Lazımlı lazımsız yere Ayteni danlayır, hetta bir neçe defe eve hemişe olduğundan 15 deqiqe gec geldiyine göre onu döymüşdü de...

6 il bele ezabla ötmüşdü. 1 il evvel universiteti ela qiymetlerle bitirmişdi Ayten. Qrup yoldaşlarından biri ona atasının müdir olduğu mektebde işlemeyi teklif etse de, tebii ki, Terlan buna razı olmamışdı. Ayten ise yene susurdu. Tek tesellisi ise Ferid idi — onu heyata bağlayan yegane bağ...

19 yaş… 2ci kurs… Yanvar ayı… Universitetde imtahanı var idi. Gecikirdi. Gece qardaşı televizora yüksek ses verib futbola baxmışdı. Ayten de ses — küye göre gec yatmışdı. Seher anasının — «qızım,imtahana gecikmirsen?» — qışqırması ile oyandı. Saat 08:30 idi artıq. 08:50 de ise imtahan idi. Çatması qeyri — mümkün idi. Ancaq yene de tez — telesik paltarlarını geyinib evden çıxdı. Marşrutdan düşende artıq saat 08:55 idi. Özünü itirmiş şekilde yolu keçirdi. Ele bu vaxt telefonuna zeng geldi.Yeqin qrup yoldaşlarından idi. İmtaha gecikdiyine göre zeng vururdular. Bir anlıq ele bil başı fırlandı, yıxıldı. Gözlerini açanda ise xestexanada idi. Başının üstünde bir oğlan dayanıb heyecanla ona baxırdı. Ayten hec neyi başa düşmürdü. Bir neçe saniye sonra da ele ilk sualı bu oldu: — " Men hardayam? "

Ferid onun gözlerini açdığını görende ele bil

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>