sakitleşdi:

— Xestexanadasız. Daha doğrusu her ikimiz xestexanadayıq.

— Sen kimsen ki? Niye burdayam?

Bu vaxt her şey yadına düşdü :

— Men imtahana gecikirem. Saat neçedi? Saat?

Ayağa qalxmaq istedi, ancaq bedeninde ağrılar hiss etdi, dura bilmedi.

Ferid :

— Ay xanım, sakit olun, imtahan vaxtıdı? Saat 11i yarısıdı eee… Yolu keçirdiz. Men de maşınla gelirdim. Mene zeng geldi, telefona baxdım. Fikirleşdim ki, artıq yolu keçmisiniz, ona göre gözümü yoldan çekdim. Bir de gördüm ki, yolun ortasında yıxıldınız. Gücnen tormozu basdım saxladım. Getirdim sizi bura… Bu arada menim adım Feriddi. Sizin adınızı bilmek nesib olacaq mene?

— Off imtahanım nece olacaq bes? Kesrim oldu. Allah meni öldürsün, nece dura bimedimee seher..

— He, tanış olmağımıza şadam ...

— Ne?

— Heeeeç, deyirem qeşeng gözleriniz var...

Aytenin xoşuna geldi bu iltifat. Çünki ilk defe idi ki, kimse ona bu sözü deyirdi.

— Çox sağol...

Oğlanın üzünü hele indi tam gördü. Feridin qeşengliyi sanki onu resmiyyetden ayırmışdı: çox sağolun evezine — çox sağol demişdi...

Feridin Aytenden çox xoşu gelmişdi. İlk defe heç xasiyyetine uyğun olmayan bir şeye el atmışdı — hele Ayten oyanmamış, onun telefonundan öz nömresine zeng etmişdi… Bir aya yaxın Ayten xestexanada qaldı. Qolunun biri sınmışdı, ayağı da möhkem ezilmişdi. Bu müddetde anası, bacısı ona xörek getirirdi. Onlar olmayanda ise Ferid ona baş çekirdi. Get gede bir-birilerine daha çox öyreşmişdiler. Ayten ilk defe bele hissler yaşayırdı. Xestexanadan çıxdıqdan sonra da elaqeleri davam etdi. 3 ay sonra Ferid ona üreyini açdı ve tebii ki, cavab müsbet idi. Bir-birilerini deli kimi sevirdiler. Tez-tez küsüb barışsalar da her şey yaxşı gedirdi. Onların elaqesini bir tek Aytenin bacısı bilirdi.

Nurane o ailede böyük övlad idi. Tehsile o qeder de önem vermemişdi, 19 yaşında aile qurmuşdu. Artıq iki oğlu da var idi. Dediyine göre xoşbext idi. Aytenin Feridle elaqesini de destekleyirdi… Ancaq ailede bu elaqeni

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>