istemeseniz de!.. Seni cox isteyirem mama. Sağolun»

13:15… Geyinib evden çıxdı. Mektubu stolun üzerine qoymuşdu. Qapını bağlayanda sanki üreyinde bir rahatlıq hiss etdi. Çünki bu gün sevdiyi insana qovuşacaq. Artıq Terlanın danlağından xilas olacaq. EN NEHAYET XOŞBEXT OLACAQ...

Pillekanları tez-telesik düşüb evden uzaqlaşdı. Artıq her şey geride qalmışdı...

13:55… Elmler Metrosunun qarşısında… Üzünde gülüş… Ürekde heyecan...

14:10… Heyecan… Artıq gözleye bilmirdi. Bir qıza yaxınlaşıb telefonunu xahiş etdi. Feride zeng vurdu...4 zeng...cavabsız...Telefonu verib teşekkür etdi...Yeqin yene telefonu sessizdedi...gecikib… Tıxacdadı yüz faiz… İndi yeqin o da heyecanlıdı...

14:35… Nese oldu Feride… Yüz faiz...Yoxsa niye gelmesin...Belke avarya eliyib?.. Hemişe deyirem ki, süretle sürme… Ay Allah, qurban olum, Feride heçne olmasın. Ne olur, mene olsun. Ona heçne etme yalvarıram...

14:55… Bir oğlana yaxınlaşıb gözü dolmuş şekilde telefonunu istedi, zeng vurdu… Artıq bağlı idi telefon...Demeli, bayaqkı zengleri görüb, narahat etmeyim deye telefonu söndürüb...

15:55...Gelmedi...Mehv oldum men...İndi yeqin Terlan oxuyub mektubu, anam ağlayır, qardaşım evi dağıdır...Niye bele etdi ki Ferid?.. Niye gelmedi?.. Belke görüşeceyimizi unudub? Bes indi men neyneyim?!

16:20… Artıq dayanmağın menası yoxdu… Mehv oldum men...

Geri qayıdıb metronun qapılarına teref addımlamağa başladı. Birden bir el ona toxundu:

— Ayten?

— Orxan? Ne olub? Feride nese olub he?

— Şeey, bilmirem eee nece deyim...

— Avariya?.. Gözü doldu...

— Deye bilmirem. Bu mektubu oxu!

— Bu nedi axı? Ferid hanı? Niye gelmedi?

— Feride hecne olmayıb. Mektubu mene verdi ki, sene getirim. Bayaqdan durub kenardan baxıram. Ferid demişdi ki, gözle, gedene yaxın verersen mektubu.

— Demeli, aldadıb meni...

— Ayten, üzülme, her şey düzeler.

— 3 saat meni gözletdi ve axırda da mektub yazıb...(oğlan uzaqlaşdı)… Bilirem yazıb ki, meni bağışla, gele bilmeyecem. Bağışla ki, bele

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>