Bir qeribelik var içimde. Bir tufan kimi sakitlik. Bir vulkan kimi soyuqluq.
Qeribe buludlar var çox susqunlar içleri dolu, amma ağlamırlar, yağmır yağışlar.
İçimde bir tüstü var kül sehralarında od olmadan. Bir qeribelik var.
İller var oralar da saniyelerce, amma zamansız, vaxtı dayanmış. Bir keçmiş var yaşanmamış.
Bir şekil var simasız, rengli, amma çekilmemiş.
Bir divar var kerpiclerle hörülmüş, amma tikilmemiş, ustasi ölmüş.
Cavabsız suallar, sualsız imtahanlar içi boş yazılı kitablar. Bir çetinlik var çox asan bir de yalanlı düzgünlük.
Bir inanc bir din var üsyan dolu şükürler var inandığıma.
Dinlediyim bestesi olmayan melodi, notsuz, oxuyan lal birisinden.
Düşünülmemiş xeyallar olmayan reallıq. Bir keder var gülümseden bir sevinc var ağladan.
Bir qeribelik var. Oynanılmamiş bir rol, yaşanmamış bir sehne, uydurulmamış senari var.
Bir film var içimde ağlı-qaralı fonda. Ulduz görmeyi isteyen gündüzler, güneşi özleyen geceler var.
Etrafımda insan dolu tenhalıq var. Döyüşü olmayan müharibeler, qalibsiz.
Fesili olmayan hissler, hissiz duyqular, sözler var heç kime deyilmemiş.
Danışdırmadan, tanımadan kimlerese dediyim elvidalar. Meni sevdi, men sevdiyim, sevgi yoxdu,
bir dostum var, görmediyim, toxunuş qeder yaxındı, özgelik qeder uzaq. Adı onun tenhalıq.
Mezar da bele yol yoldaşım en vefalım. Mene bir cümlesi var emanet.
Göydeki cehennemden qorxmaq deyil heyat. Heyat yerdeki cennetden qorxmaqdı.
Unutma bu qeribeliyimi !