xestexanasında, özü de hekimlerin mene çox böyük ehtiyacı var. Onlara kömek etmeliyem..
Xesteler arsındakı baş veren hadiseleri her axşam
baş hekimle görüşende ona şexsen bildirirem. O
hemişe meni diqqetle dinleyib ne ise qeyd edir. Men
de sonra yene onların yanına qayıdıram. Oğlum üçün de çox darıxıram, amma xesteleri de tek qoya bilmerem. Onunla fexr edirem, O ki bu qeder xesteni müayine etdirir, onlara kömek edir. Bu
qeder xesteni nankor övladları buraya atıb gedib.
Gör nece de nankor övladlar var heyatda heç bir
defe de gelib soruşmurlar valideynlerini. Amma menim oğlumsa mektub yazıb gelmek istediyini bildirir amma deyir ki, işleri çoxdur mütleq gelecek.
Amma mektubdakı xett heç oğlumun xettine de
oxşamır. Özü deyir ki, kimse yazır yeqin mektubu.
Bütün mektublarını her gece bir de başdan oxuyub,
qucaqlayıb yatıram. Bu yaxınlarda da görüşeceyik. Son mektubunda deyirdi ki, xesteler hamısı sağalsın, hamımız yene evvelki kimi bir evde
qalacağıq. Men de o qeder sevindim ki, Nece de
xoşbext bir Anayam ki, bele gözel, ağıllı, qayğıkeş
oğlum var. Canımm oğlum.. Can Oğlum...

<< 1 [2]