...İki hefte vaxt keçdi...
Bu iki heftenin içinde Harun ne qeder deyişilmişdi?! Arıqlamışdı, rengi qaralmışdı, gözleri çuxura düşşmüşdü, emelli-başlı yemek de yemirdi. Heç işle de maraqlanmırdı, seher gedib axşamacan otururdu, axşam da eve qayıdıb yatırdı(eger ona yatmaq demek olarsa...). Bütün yük Ferruxun çiynine düşmüşdü.
Ferrux bu iki hefte erzinde bir defe de olsun Gülerden söz salmamışdı. Amma bu gün daha dayana bilmedi.

- Harun, Gülerden ne xeber?
Harun çiyinlerini çekdi:
- Ele o geden gedib.
- Gedenler qayıdır.
- Hamısı yox. Gedenlerin hamısı qayıtsaydı, daha ne vardı ki?
- Zeng elemisen?
- Zeng çatmır.
- Bes...

Harun Ferruxun sözünü ağzında qoydu:

- Mümkün olan her şeyi elemişem, her yolu yoxlamışam.
- Neylemek fikrindesen?
- Bilmirem. Lap başımı itirmişem.
- Görünür... Amma mene qalsa, ondan el çekme. Sene yaraşan qızdır.
- .....

Bu müddet erzinde Harunda baş veren deyişiklik anası Ferideni narahat elemeye başlamışdı. Oğlunun halını gördükce onun da üreyi üzülürdü. Nese çare tapmaq lazımdır. Kiminlese meslehetleşmek olar, iki baş bir başdan ağıllı olar deyibler. Feride kiminle meslehetleşmek barede fikirleşirdi ki, qapı döyüldü.
Helime idi. Qonşuları idi, ele Feride ile hemyaşıd olardı. Et maşınını getirmişdi.

- Ay qız, sağ ol. Elim yerde qalmışdı.
- O ne sözdür, keç içeri.
- Yox, gedirem.
- Hara gedirsen? Keç bir stekan çay içek, sonra gedersen.
Içeri girib oturdular. Hemişe olduğu kimi söhbet hemişeki şablon sözlerle başlandı. Çay getirenden sonra Feride esil metlebe keçdi.
- Senle bir şey haqda meslehetleşmek isteyirem.
- De görek.
- Neçe gündür ki, Haruna neyse olub. Gün-günden dala gedir. Deyirem bir falçıya gedim, fal açdırım görüm ne olub.
- Yox bir, uşağa cefte suyu içirt. Hansı zemanede yaşayırsan?
- Bes ne edim?
- Çağır uşağı, otuzdur qabağında, emelli-başlı danış, derdini soruş.
- Yoxlamışam, danışmır.
- Anası deyilsen? Xasiyyetini ki, bilirsen. Pişim-pişimle qılığına gir de.

Bu Feridenin ağlına

[1] 2 3 ... 5 >>