batdı. Her halda falçıya getmekden daha yaxşıdır. Ancaq, nece elesin ki, ne şiş yansın, ne kabab?

Harun heç kime heç ne demeden işden çıxdı. Başını salıb gedirdi. Bilmirdi hara gedir, ne üçün gedir, sadece gedirdi.
Bir neçe saat bele gezdi. Başını qaldırıb baxanda gördü ki, hansısa universitetin yanındadır. Ondan bir az aralıda bir qızla bir oğlan dayanıb söhbet edirdiler. Nece de bextever görünürdüler?! Haruna ele geldi ki, bu saat dünyada onlardan daha xoşbext heç kim yoxdur. Özü de bilmedi ki, haçan oğlana yaxınlaşıb dedi:

- Xoşbextliyinin qedrini bil. Itirenden sonra ağlamaq fayda vermir.
Ve dönüb uzaqlaşdı.
Yene de başı aşağı, fikirli halda gedirdi.
Qızla oğlan onun dalınca baxırdılar. Oğlan dedi:
- Deyesen içib.
Qızsa ona cavab verdi:
- Yox, çox sevdiyi birini itirib...

Harun geze-geze eve getdi.
Hava qaralmışdı.
Harun eve çatan kimi otağına girib yatdı.

Sabahısı gün Harun öz-özlüyünde fikirleşirdi:
“Yox, bele getmez. Bu işe bir encam çekmek lazımdır. Bele ne qeder gedecek?”
Bu fikirlerle de Gülerin iş yerine getdi.
Iş vaxtı qurtaranacan gözledi. Işçiler çıxmağa başladı. Güler yene de yox idi. Bir-iki deqiqe sonra Gülerin refiqesi çıxdı.

- Bacı, sizi bir deqiqelik olar?
- Buyurun.
- Güler yoxdur?
- Yox.
- Mezuniyyeti qurtarmayıb?
- Qurtarıb.
- Bes hardadır?
- Işden çıxıb.
- Çıxıb? Haçan?
- Dünen.
- Ne üçün?
- Bilmirem. Günorta vaxtı pencerenin qabağında dayanmışdı. Birden-bire halı deyişdi, ağlamağa başladı. Sonra ne fikirleşdise erizesini yazıb getdi. Çox dedik, az qala yalvardıq, amma dayanmadı...
He, gel indi Güleri tap görüm nece tapırsan...

...Harun bütün qüvvesini topladı. Gülergile getdi. Qapını döydü. Daha doğrusu tepikledi. Qapını Güler açdı.

- Ne üzle gelmisen?

Ve bir şille...
Şille üzüne deyen kimi Harun yuxudan ayıldı. Seherecen yata bilmedi.
Seher Ferruxa zeng eledi ki, işe gelmeyecek.
Fikrini dağıtmaq üçün denizkenarı bulvara getdi.
O baş-bu başa çox gezdi...
Axşamüstü uzaqda Güleri gördü.

<< 1 [2] 3 4 5 >>