Yaxşı, uzatma daha. Güleri de yadından çıxart...

Axşam eve gelende anası ona bir qız şekli verdi. Harun anasının fikrini başa düşdü. Sözün düzü, qeşeng qız idi. Bir az baxandan sonra şekli anasına qaytardı.

- He, ne deyirsen?
- Özün bilen meslehetdir.

Razılıq alınmışdı. Feride artıq elçiliye kiminle gedeceyi haqqında fikirleşirdi.

Yemeyini yeyenden sonra Harun gezmeye çıxdı.
He, qız da tapıldı. Yeqin ki, verecekler. Ne üçün de vermesinler? Hardan tapacaqlar Harun kimisini? Tezlikle de toy olar. Feride arzusuna çatdı. Daha Harundan el çekerler. Yox, hara el çekirler? Indi de başlayacaqlar ki, uşağın olsun. Beh, indi de gel uşaq derdi çek.
...Harun özü de istemeden hemişe Gülerle görüşdükleri parka gelmişdi...
Birinci defe idi ki, o, bura Gülersiz gelirdi.
Hemişe oturduqları skamyaya teref baxdı. Kimse oturmuşdu. Qaranlıqda kim olduğu aydın seçilmirdi, amma deqiq qız xeylağı idi.
Bir az da yaxımlaşdı...
Skamyada oturan Güler idi...
Harunu gören kimi Güler ayağa durdu...
Qabaq-qabağa dayandılar...
Bir-birinin gözlerine baxdılar...
Eyni anda her ikisinin gözlerinden yaş axdı...
Ve özleri de bilmeden qucaqlaşdılar...
Bir xeyli belece dayandılar. Güler üreyi boşalanacan ağladı. Harun ise ağlamamaq üçün özünü gücle saxladı.

- Harun, yaman deyişmisen.
- Sen de...
- Meni bağışla...
- Sen de...
- Ele bilirdim meni unutmusan.
- Men heç seni unuda bilerem? Işine gelmişdim, dediler ki, mezuniyyetdesen.
- He, senden ayrılandan sonra mezuniyyete çıxdım. Rayona getdim ki, bir az fikrim dağılsın. Amma her yerde sen menimle idin...
- Bes işden ne üçün çıxdın?
- Pencerenin qabağında dayanıb küçeeye baxırdım. Küçeden sen keçdin. Seni gören kimi özümü saxlaya bilmedim, ağladım. Sonra heç özüm de bilmeden erizemi yazıb işden çıxdım.
- Ele yaxşı eleyib çıxmısan.
- Ne üçün?
- Onsuz da evlenenden sonra seni işlemeye qoymayacağam.

Güler gülümsedi.

- Yaxşı yadıma düşdü. Iki gün qabaq seni bir oğlanla gördüm. Yaman mehriban görünürdünüz. O kim

<< 1 2 3 [4] 5 >>