Bir anda yuxudan oyandım. Çox
maraqlı bir işıq gördüm amma otağımın
işığı bağlı idi. Baxdım saat 3:30 gece
yarısıdı. Çox yaxşı gördüyüm bu qeder
işıq haradandı göresen?
Birden çaşıb qaldım… Baxdım ki, elimin yarısı divarın içinde.
Derhal elimi çıxartdım, qorxu içinde
oturub elime baxırdım.
Tekrar elimi divara doğru uzatdım yene
elim divarın içine girirdi!!!
Bir gülümseme sesi eşitdim. Üzümü qardaşıma doğru çevirdim, yatırdı.
Qorxu içinde yatağımdan qalxıb
qardaşımı oyandırmağa getdim. Amma
cavab vermedi. Anamın otağına doğru
getdim, atamı oyatmağa çalışdım.
Mene cavab vermelerini isteyirdim amma heç kim cavab vermirdi.
Anamı oyandırmaq üzreyken, baxdım
ki anam yuxudan oyandı. Yuxudan
oyandı amma menimle danışmırdı.
---Anam «bismillehir-rahmenir-rahim»
deyirdi ve tekrarlayırdı. Atamı oyandırdı, «qalx qalx bir uşaqlara
baxaq» dedi. «Indi zamanımı, qoy
yataq sabah ola xeyir ola» dedi atam.
Amma anamın israrı üzerine atam
qalxdı, birlikde otağımıza doğru
geldiler. Başladım qışqırmağa, «ana, ata» amma heç biri cavab vermirdi!!!
Anamın paltarını çekir meni dinlemesini
isteyirdim amma anam meni hiss
etmirdi!!! Başladım anamın arxasından
getmeye. Bizim otağımıza girdiler ve
anam işıqları yandırdı. Amma menim üçün ferq etmirdi çünki menim üçün
her teref işıq idi. Tam o sırada çox
maraqlı bir şeyle qarşılaşdım. Öz
vücüdumu gördüm!!!
Beli öz vücüdumu...
Oturub öz özümü seyr edirdim, iki deneydim. Öz özüme soruşurdum
kimdir bu göresen? Necede mene
benzeyir!!! Başladım öz özümü
oyandırmağa, bu kabusdan xilas olum
deye, amma oyana bilmedim...
Atam anama dedi «bax yatırlar, gel gedek». Amma anam sakit ola bilmedi
ve menim yatdığım yatağa doğru
gelerek meni oyandırmağa başladı
«oyan Mehemmed, oyan mene cavab
ver». Amma cavab vere bilmirdim!!!
Bir neçe defe oyatmağa çalışdı amma yox… Birden baxdım ki, atamın
gözlerinden yaşlar tökülür. O atam ki,
indiye qeder onun göz yaşlarını göre
bilmemişdim.
Qışqırışmalar başladı o

[1] 2 3 >>