Bir qoca... Ömürünün son demlerini yaşamaqda... Seferde.. .Azuqesi bitmiş. Ac.. Susuz. Bir qesebeye gelir. Mescide gedir... Xoş geldin deyen yox, perişan halına baxıb bir ehtiyacın varmı deyen yox. Yalnız boş ve donuq gözlerle baxırlar... Axşam olur.. Namaz. Şam olur. Namaz. Buyur eden yox. Tek başına mescidde. Allahın evinde. Allahın qonağı. O gece ölür. Belke de aclıqdan.

Seher namazına gelen eyni insanlar. Xariciye qarşı vezifelerini edirler. Yuyurlar, kefenliyirler ve basdırırlar.

Basdırıldığının gecesi yene seher namazı. O da ne; Mehrabda bir kefen. Kefen. Bir kağız. Kağız boş deyil. Bir yazı:

- Biz size bir qonaq gönderdik. Hem yorğun idi. Hem de ac. Onu qonaq etmediniz. Ne yedirdiniz ne de içirdiniz. Alın istemirik. Kefeniniz de sizin olsun!

Aman... Aman... Diqqet. Gelen Allah qonağıdır... Aman... Aman ha.