Genc oğlan, işe gederken her gün yolunun
üzerindeki güllerle dolu bağçaya baxmadan
keçe bilmezdi. Her seher o rengareng güller içini
sevincle, sevincle doldururdu. Günler keçdikce
güllere baxan gözleri, bağçadakı eve ilişmeye
başladı . Çünki, son günlerde o evde, tül perdenin
gerisinde bir genc qızın üzünü görürdü. Her
keçişinde güllere ve pencerede müeyyen-namelum görünüb
iten genc qıza baxmadan ede bilmirdi.

Bir seher her zamankından daha erken yola çıxdı.
Bağçanın önüne geldiyinde üreyinin titrediyini,
içinin ürperdiyini hiss etdi; her gün tül perdenin
arxasında gördüyü qız, bağçada gülleri sulayırdı.
Gözel qız, genc adamı görünce üzü qızararaq içeri
qaçdı. Genc qızın xeyali gözlerinden itmesin
deye cehd gösterer kimi gözlerini sabit bir halda bir
güle tikerek elece qaldı. Gördüyü gözelliyin
tesirinde qalmış, sevdalandığını düşünürdü.
Genc oğlan, artıq her gün bir evvelkine nisbeten
bir az daha erken keçirdi, qızı tekrar görerem
ümidiyle. Lakin tüllerin gerisinde görünüb qaçan
bir üzünnen başqa şey göre bilmir, qehr olurdu.
Genc qız da her seher heyacanla tüller arxasına
keçir, genc adamın gelmesini gözleyirdi.

Bir gün, genc adam bağçanın qarşısından keçmedi.
Genc qız gün boyunca boşuna gözledi. Sabahısı gün,
daha sabahısı gün yene boşuna gözledi, genc adam
gelmedi. Genc qızın üreyine hüzn dolurdu.

Başqa bir gün, yene ümidsiz gözlerle yola
baxarken, bir qrup insanın çiyinlerinde tabutla
keçdiklerini gördü genc qız. Ağılından keçen
qorxunc düşünceden bütün bedeninin titrediyini
hiss etdi, üreyi sıxışdı; yoxsa genc adam ölmüş
idimi !.. Genc qız yene her gün tüllerin arxasına
keçir, boş gözlerle çöle baxırdı. Üzü de,
artıq baxmadığı, sulamadığı gülleri kimi teneffüs edirdi.

Genc adam bir gün yene keçdi bağçanın qarşısından.
Bir aydır yatdığı xestexanadan sonunda çıxmış,
ilk iş olaraqda güllü bağçanın önüne gelmişdi.
Amma ümid içinde geldiyi bağçanın qarşısında, gülen
üzü esl idi; bağçadakı güller solmuş, pencere

[1] 2 >>