quru
perdelerle sıx bağlanılmışdı. Genc adam yolda
oynayan uşaqlara soruşdu; "Bu evde kimse
yaşamırmı?" Bir uşaq; "Qoca bir qadın
yaşayır." dedi. Genc adam cavabını eşitmekden
qorxarcasına, başqa bir sual soruşdu ;
" Burada yaşayan genc qız ne oldu ?"
Uşaqlardan biri atıldı; "O öldü. "dedi, genc oğlanın
yana düşen qollarını, yaşayaran gözlerini görmeden
başqa bir uşaq atıldı; "Verem olmuş, dünen öldü."…

İller sonra idi, kiçik bir uşaq heyacanla
anasıyla atasının yanına qaçdı,
güller arasında, yellenen kürsüde
oturan qoca adamı göstererek qışqırdı;
"Babam gülür, babam gülür ata !.."
Qaçaraq qocanın yanına getdiler, gülerken heç
görmedikleri üzüne baxdılar. Elinde bir gül olan
qoca adamın yüzüne, heqiqeten bir gülümseme
yayılmışdı; biten bir hesrete sevinirmiş kimi,
illerdir görmediyi birine qovuşurmuş kimi xoşbext
bir tebessüm idi bu. Lakin gözleri bağlı idi…

<< 1 [2]