Yaxşılıq üzerine...
Günün son dersinin sonu gelmişdi.Şagirdler çıxmaq üçün sebirsizlenirdiler. Defter ve kitablarını çantalarına qoydular.Zeng çalar çalmaz,eşiye çıxmaq üçün hazırdılar.Tekce Eli hazırlanmamışdı. Gecikmek üçün de elinden geleni edirdi.Nehayet zeng çaldı. Şagirdler bir anda qapıya yöneldi. Eli yerinden qalxmadı. Ağır-ağır eşyasını yığdı. Bir terefden göz ucuyla müellimine baxır, bir terefden de yoldaşlarının getmesini gözleyirdi. Müellimi onun bu halını ferq etdi:
-Xeyir ola Eli dedi Eve getmeyeceksenmi?
Eli son yoldaşının da çıxdığını görünce cavab verdi:
-Sizinle danışmaq isteyirdim müellimim
Yaxşı, dedi müellimi.Baxaq ne söyleyeceksen?
-Ehmed yoldaşımız var ya…
-Beli, ne olmuş Ehmede?
-Veziyyetleri çox yaxşı deyil diyesen. Anası beslenme çantasına çox yaxşı şeyler qoymur.
-Eee?
-Ona kömek etmek isteyirem. Amma menim kömek etdiyimi bilse kederlener. Günde bir simid pulu yığıb her hefte size versem siz de ona verseniz?
Cibinden bir ovuc qepik pul çıxarıb müellimin stolunun üzerine qoydu.
Nurhan Müellim pula toxunmadı. Stuluna oturub düşündü. Eli haqqındakı melumatlarını yoxladı. Bildiyi qederiyle ailesinin veziyyeti çox yaxşı deyildi. Bu çalışqan ve sevimli şagirdi ne qeder de yaxşı niyyetli ve düşünceli idi. Zengin bir ailenin uşağı deyildi. Buna baxmayaraq kömek etmek isteyirdi. Üstelik kömek etdiyinin billinmesini istemirdi.
Nurhan müellim:
-Dayan baxaq Eli dedi. Bildiyim qederiyle sizin de maddi veziyyetiniz yaxşı deyil. Sehvmi bilirem?
-Doğru bilirsiniz müellimim. Atam gündelikçi. çox vaxt iş tapa bilmir. Amma men de işleyirem, pul qazanıram.
-Harada işleyirsen?
-Simit satıram.
Nurhan müellim yene dayanıb düşündü. Yaxşılığın bu qederine ne demeli idi indi? Bunun reallaşması çetin idi. Onu bundan imtina etdirmek üçün bir elac tapmalı idi. Bunu ederken sevimli şagirdini de qırmamalı idi. Onunla bir az daha danışsa belke bir yolunu tapardı.
Nurhan müellim Eliye döndü:
-Böyüyünce ne olmaq isteyirsen deye soruşdu.
-Çox

[1] 2 3 >>