keçib. Mamayla men(atam bizi atıb, gedib) bir-birimizi çox istiyirik. Her şey gözel idi-bu qara xeberi bilene qeder. Evvelce mene kimyevi terapiya kursu keçdiler. Bu heyatımın en ağır günleri idi. Ancaq qısa müddetlik men düzeldim. Amma çox qısa bir müddetlik.. Sonra mene emeliyyat elemeli idiler. Men çox qorxurdum, anamı bir daha görmeyeceyimi düşünürdüm. Ancaq her şey yaxşıya doğru gedirdi, emeliyyat uğurlu olmuşdur. 2 illlik men düzeldim. Artıq mama işe men ise mektebe gedirdim...Hekim olmaq istiyirdim. Ancaq.... 2 ilden sonra melum oldu ki, xesteliyim daha da güclenib. Men ağlıyırdım, isteyirdim ki, mene bir emeliyyat daha elesinler, teki düzelim. Amma yox... Artıq şansım yox idi. Belke pulumuz olsa idi, Amerikada bunun elacı var idi, gederdik, düzelerdim... Amma olmadı, heç kim yardım eli uzatmadı...

O gece artıq Yuliya bizleri terk etdi...

Bezen bize ele gelir ki, heyat BİZE qarşı acımasızdır.. Amma baxın, baxın görün heyat insanlara nece acılar vere bilir.
HEYATI QİYMETLENDİRMEYİ ÖYRENEK!

<< 1 [2]