Avtobusla eve gelirdim, çox yorgun ve fikirli idim. Dayanacaqların birinde bir qadın qucağında

körpesi bize qoşuldu. eyninde köhne, çirkli paltar ayağında ise ciriq ayaqqabı var idi. evvel ele

bildim dilençidir. Ele de ehemiyyet vermedim. Ne yalan söyleyim hec üzüne de baxmadım.

Çünki hemin günüm tamamile problemlerle dolu idi. Bir anlıq eve çatıb istirahet etmek barede

düşünürdüm. Yanımdakı yer boş olduğundan qadın gelib yanımda eyleşdi. Körpenin sesi meni

bütün problemlerden uzaqlaşdırdı. O texminen 7-8 ayliq olardı. Çox şirin idi. eynindek çirkli

paltar onun gözelliyine heç de xerer getirmirdi. Başladım onu oynatmağa, ayağında az qala

sürşüb düşen corabını tezeden geyindirdim. Ve onun başını sığallıyaraq üzümü çevirdim ki,

anadan bu gül balanın adını soruşam, ele hemin an dünya başıma fırlandı. Insanlar nece amansız

olublar, bunu hansı er öz heyat yoldaşına ede biler?? Gözlerim ani doldu özümü gücle topladım

ki, ana mene baxıb üreyi dağlanmasın. biraz etrafdakı insanlara nezer saldım. Hamının gözü

hemin anada idi. Onun üzü elece yara idi. gözünün biri şişib, göz bebeyini demek olarki tamami

ile örtmüşdü. Qaşı çapılmışdı. Üzünde bezi köhne yara izleride var idi. Hansı ki,solğun lekeleri

qalmışdı. Ağzımı açıb söz soruşmamış o meni qabaqladı. Gedeceyi yeri, bura adamı

olmadığından şeheri tanımadığını dedi.. düzü hemin yeri mende tanımırdım. Qabaqda eyleşen

xanımlardan soruşdum. Sonra ise ona başa saldım. Qadın yoldaşı ile dalaşıb evi terk etdiyini,

bucür heyatı yalnız körpe Nermini üçün yaşadığını dedi. Onda esil sevginin ne oldugunu

anladım...

Bu balacanın gülüş sesleri avtobusu götürmüşdü. Heyatdan xebersiz olan Nermin ele hey

gülümseyir, öz aleminde nelerdense danışırdı. Qadına baxdıqca içim parçalanırdı. Bilmirem niye

amma aglamamaq üçün özümü zorla saxlayırdım. Bu menzereye bir azda tamaşa ede

bilmeyeceyimi görüb eve çatmamış avtobusdan düşdüm.

Ola biler sevmediyin, üreyine

[1] 2 >>