“Parisde son tanqo” dramının ssenarisini hele on-on dörd il evvel oxumuşdum.
Sonralar filmi izlemek fürsetim olsa da, bilmediyim sebeblerden ona baxmaq istemirdim.
Nehayet, bir neçe gün önce dünya kinosunun canlı klassiklerinden sayılan, italyan Bernardo Bertoluççinin bu filmini izledim.
“Parisde son tanqo” o dövr üçün heddinden artıq açıq-saçıq sayılan sehnelerine (1970-ci illerde pornoqrafik elementlerden dolayı filme keçmiş Sovetler Birliyinde ve Avropanın bezi ölkelerinde qadağa qoyulmuşdu) göre öten esrin en qalmaqallı ekran eserlerinden sayılır.
İş o yere çatmışdı ki, İtaliya mehkemesi rejissoru pornoqrafiyanı yaymaqda ittiham ederek ona iki aylıq hebs cezası vermişdi.
Filmin süjetinie göre, Parisde otel sahibi olan orta yaşlı amerikalının arvadı namelum sebeblerden intihar edir. Ümidsizliye qapılmış kişi (Pol- Marlon Brando) tesadüfen rastlaşdığı genc fransız qadına (Janna - Mariya Şnayder) vurulur.Yuxarıda dediyim kimi film açıq-saçıq senhelerine göre o dövrde bezi ölkelerin qadağalarıyla üzleşmişdi. Meşhur epizodlardan birinde Pol zorla Jannanın arxasına kere yağı sürtür.
Sonralar Şnayder müsahibesinde demişdi ki, melum sehnenin çeklişi zamanı o özünü alçalmış hiss etmiş ve 2011- ci ilde xerçeng xestelyinden ölen aktrisa ömrünün sonuna kimi kere yağı yememişdi.
Çekilişlerden sonra zorlanmış adamın hissini yaşadığını deyen Brando ise uzun müddet Bertoluççi ile danışmadı.
Bu günümüzden baxanda filmdeki intim hisseler bize inqilabi görünmür. Eksine, ona qadağa qoyulması gülünc gelir.
Sözsüz ki, filmin unikallığı cinsel münasibetlerin çılpaq tesvirinde deyil.
“Parisde son tanqo” 1972-ci ilde çekilib.
1972-ci ile qeder - çox yaxın 60-cı illerde “Yeni dalğa”nın simasında ferqli kino estetika formalaşmışdı, Qerb gencleri burjua deyerlerine qarşı çıxır, azad sevgini tebliğ edir, seksual inqilabı öz heyatlarında yaşayır, Amerikada xippiler puritan exlaqı ile hesablaşmaq istemirdi.
Baş verenlerin merkezinde ise
Bu kinonun adin ewitmiwdim. Ama seyr etmemiwdim.
»Oxu zalına keç