Seherler eşitmek istemediyin, hem de eşitmeye mecbur olduğun sesin, zengli saatın çığırtısına oyanarsan. Tenbelliyine beled olduğundan saatı bir az yatağından uzaqda qurduğun üçün mecbur qalıb deyine-deyine yerinden qalxar, yuxulu gözlerini açıb çarpayının altında iten başmaqlarını axtararsan. Eseblerine toxunan saatın çığırtısını kesib yeniden yatağa uzanar, “5-ce deqiqe de” deyib zamandan oğurlayarsan. Hele yalnızsansa, bir neferlik yatağı paylaşırsansa ve hele fesil qışdırsa, onda vay senin halına!.. Seher şaxtasından üşüyen otaqda büzüşüb xeyallarına sığınarsan. Yene kimse seni sesleyer. Qonşu otaqdan, ya da qapı arxasından, valideynlerinden biridir mütleq. Telebesense, derse gecikdiyini, iş adamısansa, işe gec qaldığını deyerler, ta ki, sen qalxıb vanna otağına keçene kimi.

Seherlerin tek adamlıq bir fincan qehve, ya acı çay ile başlar. Ayaq üstü bir şeyler atışdırıb qaçarsan. Beyendiyin, ya seni beyenen biri varsa, güzgünün önünde lengiyersen. Yox, eger teksense, yadına da düşmez heç, sonuncu defe ne vaxt saatlarca güzgü önünde bezenib düzenmisen. Tenha adamların özlerini göstermeye kimseleri olmaz. Bele qadınların saçları formasız, baxışları sönük, dırnaqlarının boyası xoşbextlikleri qeder yarımçıq, geyimleri ise bezen heftelerle eyni ve nezere çarpmayan olar. Kişiler de eynen. Saçları perişan, seliqesiz, üzleri tük basmış, gözlerinin altında yuxusuz siqaret qoxulu gecelerin kölgesi sürüner. Ayaqqabıları ise ebedi toz içinde qalmaq kimi cezaya mehkum ediler. Gedilesi yerleri çox olmaz. Ayaqqabıları seliqesiz şekilde dehlizin bir terefinde günlerle, bezen heftelerle mürgüleyer. Üzerine “meni yu” yazılan maşınlar kimi sahibinden merhemet dilener.

Bele adamların evleri de ruhları kimi tör-töküntü olar. Onların zamanı tısbağa süretinde yeriyer. Nadir hallarda romantik, dram filmleri izleyer, bezen de filmi yarımçıq saxlayıb pultun qırmızı düymesini basar, bezen de qucağında mürgüleyen itine sarılıb (pişik de ola biler) yuxuya geder. Sonra izledikleri

[1] 2 3 >>