Bilindiği gibi kendi kendini uyarmaya ve bu şekilde cinsel doyuma ulaşmaya mastürbasyon denmekte. Eski ve ilmi dayanakları olmayan kitaplara baktığımızda mastürbasyonun adeta bir ruhsal hastalık olduğu ileri sürülürdü. İnsanın halsiz düşeceği ve sonunda ruh hastası olacağı ileri sürülürdü. Hatta mastürbasyonun zekâ geriliği yapacağı dahi ileri sürülmüştür. Kadınlarda ise cinsel zevke kendi kendine erişim bir kızın bu duruma başka bir şekilde varmayı yadırgayacağı, evlilik birleşmesinden zevk almayacağı, evlilikte cinsel dengeyi kuramayacağı ileri sürülüyordu. Bugünkü tıbbi seksoloji bilgilerimiz bu iddiaların tamamen gerçek dışı olduğunu göstermektedir. Hatta Hartmann ve Fithian 1960'lı yıllardan ve'Masters ve Johnson 1970'li yıllardan beri mastürbasyonu özellikle kadında orgazm olamama hallerinde ve orgazm bozukluklarında özel bir tedavi yöntemi olarak başarıyla kullanmaları, bu yeni görüşün gerçekçiliğini kanıtlamaktadır. İzlenimlerimizde birkaç aylık bebeklerin bile cinsel organlarını keşfettikleri hele iki yaşından sonra cinsel organı ile oynamaktan zevk duydukları saptanmıştır. Gelişmekte olan çocukta ergenlik çağında vücudunun gelişmesi ve cinsel dürtülerinin artması ile aileden işlenen "ayıp" ve "kötü davranışın" suçluluğu altında mastürbasyona devam eder. Korkunç bir şey yapıyor düşüncesi uyandırılmış genç, cinsel dürtülere karşı mastürbasyon yapmamak için kendi kendisi ile mücadeleye başlar. Bu suçluluk duygusundan başka bir de kulaktan duyma yanlış bilgiler nedeniyle birçok genç, kendi kendine cinsel doyuma varırken, bunun cinsel organlara zarar vereceği korkusuna kapılır. Mastürbasyon ergenlik ve gençlikte ve cinsel birleşmeye yönelmeden önceki dönemin cinsel dürtülerinin doyuma ulaşması için en pratik, fazla abartılmaması gereken basit bir çözümdür. Ancak yirmi yaşının üstünde mastürbasyonun, cinsel ilişki gereksinmesinin yerini alması biyolojik ve ruhsal açıdan insanın normal kabul edilen davranışlarına ters düşmektedir. Kinsey'in araştırmalarına göre,

[1] 2 >>