Soyuq bir payız axşamı idi. Hava qararmış, yağış başlamışdı. Xeyallarımıza yağış yağırdı. Gözlerin donuq bedenin halsız idi. Gizli bir el getmeye hazırlanan avtobusa minmek üçün seni mecbur edir kimi idi.
Sanki qalmaq isteyirdin..
"Baharda dönerem" demişdin xatırlayırsanmı? "Meni heçvaxt unutma gözle.."
Men seni unutmadım sevgilim, men seni unutmadım. Bütün qış baharda döneceyin günün xeyalı ile isindim. Kiçik öpüşlerle oyandırıb güneşin doğuşunu gösterecekdim sene. Çiçeklerin, denizin, sahilin, güneşin dadını birlikde hiss edecek, gün batışlarında denizle birleşen üfüq xettini birlikde seyr edecek, ay işığında xoşbextlik mahnımızı söyleyecekdik. Yalan deyil, olmayacaq sevdalara ilişdim yoxluğunda bir müddet..
Sene benzeyen her şeyi sevdim men.. Sevdiyim her şeyde senden izler vardı. Axtardığımı tapdım sandım amma yanıldım , tapdığım Sen deyildin. Olmayacaq zamanlarda ağlıma düşdün, vaxtsız yaralandım..
Her seher seni tapmaq üçün yollara düşmek geldi içimden amma gede bilmedim.. Tekliyin ağrısıyla qürur almış kimi oldum her gece.. "Gelir" dedim öz özüme, "Söz verdi gelecek!.".. Gözledim. Özümü paramparça hiss etdim amma yene de sene hirslene bilmedim. Unutdum pis sözlerini, unutdum qapında gözledildiyimi, unutdum telefonlarıma cavab vermediyini, mübahiseleremizi unutdum. Bir tek seni unutmadım sevgilim, bir tek seni unuda bilmedim. Hemişe dönmeyini gözledim..
Zamanla alışdım ağrılara , ölüm elanlarında özbaşına silinen ünvanlara. Alışdım sevdiklerimin yoxluğuna. Amma tekliye alışa bilmedim, hesrete alışa bilmedim, sensizliye alışa bilmedim..
Hemişe dönmeyini gözledim. Olmadı gülüm, bir araya gele bilmedik. Halbuki daha yolun başındaydıq, tumurcuqduq hele yeni açılmağa hazırlanan. Bahar gelmeden ayrıldıq. İndi artan tekliyim , böyüen yoxluğun var. Divarlarda gözlerinin izi , qapı qollarında barmaq izlerin gizlidir.
Sen hardasan sevgilim, varlığın hardadır?
Bir mövsüm geldi keçdi, sen dönmedin. Xeyallarım bele dağınıq deyildi evveller. Qara buludlar kimi

[1] 2 >>