Elvidası deyilmemiş sevginin son mektubu Salam menim ezizim.Sen menim heyatımda yaşadığım xoş günlerimin şeriki, işıqlı dünyamı qaranlığa aparan yol oldun.Yene seni düşünürem yoxluğunu duya-duya, hesret çekib intizar göre-göre, uzaqlığını derk ede-ede.Yene bir yerdeyik o yerdeki bir menem bir sen birde ayaqlar altına atılmış sevgim. Bizim bir yerde olduğumuzu bele sen görmürsen.Sen ehdi peymana vefasız çıxdın.Doldun menim qelbime, düşüncelerime, xeyallarıma.Sen bunu menden xebersiz etdin bunula aldın rahatlığımı gecelerimi sabahlarımı aldın menden.Özüde menden xebersiz.Tez yanan tez de sönen ocağa benzedi sevgimiz.Sevgimiz-sevgimiz sözünü demeye utanıram.Çünki, bu sevgini sen ve men yaratdıq.Sen ise onu ayaqlar altına atdın tapdaq-tapdaq etdin onu.Payızda açan güle benzedi sevgimiz külekler sanki aldı onu menden.Men o küleklere çata bilmedim sen ise ona kömek etdin.Sen getdin.Getdiyin yollara keder qem sepe-sepe getdin.Sen mene özünü sevdirdiyin kimi unutdura bilmedin.İllerden beri yaşanacaq sevgi izini, o iziki heç zaman menim qelbimden silinmeyecek.Nakam sevginin bu son mektubunu oxumayacaqsan bu mektub senin mene demediyin elvida olacaq.Sen indi menden çox uzaqsan bu yoxluq seni görmeyeceyim qeder uzaqdı mene.Seni ömrümün 20-ci baharında tapmışdım.Qarşıda bir ömürlük yol var.O yol ki, sen onu alt-üst etdin.Gören unuda bilecem seni? Senin mene bu heyatda bexş etdiyin en böyük hediye bu nakam mehebbetin oldu.O mehebbetki, yaşadacaq seni ovunduracaq qelbimi senin evezine. Bizki sevmişdik biri-birimizi Deyirdin ancaq Allah ayırar bizi, Deyesen sen istedin ayırsınlar bizi Senli dünyada sensiz qalmışam Eşq gölünden birge su içdik, Gözümüzü bu eşqe dik-dik, Biri-birimizden heç bezmedik, Senli dünyada sensiz qalmışam... Dünen seni gördüm gözlerim doldu, Menden ayrılmağın sebebsiz oldu, Xezan gelmemiş qızıl gülüm soldu Senli dünyada sensiz qalmışam... Senin xeyalın üreyimi dağladı, O, son görüşe sanki göyde ağladı, Ah bu qetil görüş, kaş olmayaydı, Senli dünyada sensiz

[1] 2 >>