Bezen heyat insanı incidir. .. Ezab verir. Heç yorulmadan işleyirsen ve bunların evezi olaraq aldığın şey böyük bir heç olur. Bax en çox o zaman yanır insanın canı. Halbuki senin yanındayken heyat meni incitmir, eksine gülümseyir mene. Zaman dayanır seninleyken, saniyeler keçmir, deqiqeler ötmür. Böyük bir xoşbextlik bürüyür dünyanı... Sevgin ümidsizlere bele ümid işığı olur. Sen varsan deye güneş de gülür mene, ay da, dünya da... Seni sevmek o qeder gözeldir ki... Yağış olub eşqini yağdırırsan üzerime, güneş olub isidirsen içimi, dünya olub dönürsen etrafımda... Romantik anlar davam edir.. Meni xoşbext ede bilmek üçün getdiyin yolda qar demedin, yağış demedin, nefessiz qaldın amma dayanmadın, yorğunluqdan ağlamadın. Çünki çox sevdin meni, men de seni... Bir roman yazdın menim üçün... Her kes bizim romanımızı oxuyarken baxışlarımda itmek, derinlerde uzun bir sefere dalmaq bes etdi sene. Bax buna göre çox sevdim seni. Buna göre sene olan sevdim illerdir heç azalmadı, eksine her gün, her deqiqe, her saniye bir az daha artdı. Yalanı soxmadın heyatımıza, inciklikleri götürmedin yanımızda... Yalnız men oldum yanında, menim de yanımda yalnız sen oldun... Yaşatdığın bütün gözellikler üçün teşekkür edirem sene. Yaxşı ki, varsan!!! Yaxşı ki, menimsen!!!