“Sevdiyim oğlan evlenmek adıyla...”
-Boşalarken ellerimle yatağı sıxırdım... Aşiq olmuşdum sanki ona. Çirkin idi, amma meni heç incitmeden bitirmişdi işini. "Sevdim seni" deye pıçıldadım alçaq ses tonu ile. Gülümsedi. Pul istemedim, zorla elime bir neçe buruşmuş kağız sıxışdırmağa çalışdı. Baxmadan çantama atdım...

Menden razı qaldığını deyib yene çağıracağını söyledi. Heç bir söz demeden terk etdim evini. Bir taksiye oturub sürücüye Kadıköye sürmesini xahiş etdim. Bir oyuncaq dükanının yanından keçerken taksini saxlatdım. Dükkana girib kiçik bir oyuncaq aldım. Çox teessüf ki, pulum bu qederine çatırdı. Qayıdıb taksinin pulunu ödedim. Küçede söz atırdılar mene. Artıq öyreşmişdim, amma yene de ezilirdim onların qarşısında. Eve çatmışdım artıq. İçeri daxil oldum, qızım yatmayıb meni gözleyirdi. "Annem geldi" deyib mene teref qaçdı. Üzüne gülümsemeye çalışsam da "anne" sözüne tab getire bilmedim. Gözlerim dolmuşdu...

Var gücümle qucaqladım qızımı, göz yaşlarımı görmemesi üçün. Elimle gözlerimi silib çantamdan oyuncağı çıxarıb qızıma verdim. Elimden alıb sevincek var gücü ile otağına qaçdı. Onun sevinmesi mene bes edirdi. Menden daha güclü idi, kiçik şeylerle xoşbext olmağı bacardığı üçün.

Dörd il qabaq idi, sevdiyim oğlan evlenmek adıyla aldatmışdı meni. Atamın namusunu temizleyeceyini bildiyimden qaçıb İstanbula gelmişdim. Qarnımdakı körpenin "atası olmadığı üçün" heç kim iş vermek istemirdi. Ev sahibi de pulunu isteyirdi. Qonşuluğumda bir fahişe yaşayırdı. İşleri yaxşı gedirdi, ev kirasını yerime ödedi, daha sonra qazanıb qaytararsan, deye teselli de vermişdi. Eger menim üçün ferq etmirse, onun yanında da qalacağımı bildirdi. Mecbur olub qebul etmişdim.

Hamileliyimin son iki ayında çöle çıxmağa utanırdım, hamının mene o adı qoşacağını bildiyimden, mehellenin qadınları kişilerini menden qorumağa çalışacağından, uşaqlarının exlaqlarını pozacağımı düşüneceklerinden... Doğumdan sonra artıq "dostuma" lazımından artıq yük ola bilmeyeceyimi başa

[1] 2 3 4 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (18.11.2012 / 22:53)