düşürdüm. Seherisi gün yeniden iş axtarışına başladım. Gec qayıtmışdım şeherden. İş axtarışım da heç bir netice vermemişdi. Hemin geceydi menim heyatımı qaraldan, imza atdıran o şerefsiz heyata.

Küçede bir nefer qolumdan tutub var gücü ile ara küçelere çekdi meni. Bıçağı boğazıma dayamışdı. Qorxumdan olacaqlara qatlanmaq mecburiyyetinde idim. Ağlayırdım hıçqıraraq fayda etmeyeceyimi bilsem de. Yene de şanslı idim. Hamile qalmamışdım. Eve qayıdanda gelecek meslekdaşım terefinden anlaşılmışdı bu gece küçede baş veren "cinayet". Sehere qeder körpemin baş ucunda dayanaraq düşünürdüm. Qerar vermişdim. Qızımı böyütmek üçün özümü qurban verecekdim. Seher açılan kimi ilk işim bunu en çox güvendiyim adama danışmaq oldu. Her halda bir çoxuna göre men fahişe idim. Emin olub -olmadığımı soruşdu. Cavab vere bilmedim. Her şey aydın idi. Tek çıxış yolum bu idi. İlk müşterimi hele de xatırlayıram. On altı yaşında ergen bir uşaq.

Qızımın otağına girdim. Üzüne baxmağa utanırdım. Qızımın adını Mesume qoymuşdum. Menden ferqli olaraq mesum olsun deye. Özümü düşünceler denizimin ortasında daha çox boğmamaq üçün otağıma keçdim. Yuxuya getmeyim çox çetin olmadı. Seher tezden oyananda Allahıma dua edirdim, meni bağışlasın deye. Mene başqa çıxış yolu göstersin deye...

Hele de gec olmadığını bilirdim ve ya özüme bu cür teselli verirdim. Bu anda yaxınlıqdakı mescidden ezan sesi duydum. İlk ağlıma gelen fikirle hereket etdim.

Mescide gedirdim. Ürekden tövbe etmişdim. Mescidin önünde uzun müddet gözledim, cesaretimi toplayıb uzaqda dayanan imama doğru addımladım. Qısaca, her şeyi anlatdım. Tövbe etdiyimi, mescidde her hansı bir iş olaraq yeni heyata başlamaq istediyimi dedim. "Exlaqsız qadın" deye bağırdı mene. O an bütün bedenim keyidi. Qapıya çatmağa çalışırdım. İmamın: "Allahım, keç günahımdan, bu qadının senin evini çirkletdiyi üçün!" - demeyini ve bir neçe erebce söz mızıldandığını eşidirdim arxadan. Eve çatar -çatmaz kiçik bir kağıza "qızıma yaxşı bax, yalvarıram

<< 1 [2] 3 4 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (18.11.2012 / 22:53)