buna teeccüb edirdiler: axı ne üçün altı südveren ineyi, böyük qoyun sürüsü, yüzlerle kise unu olan Deyirmançı bir defe de olsun Balaca Hansa teşekkürden-zaddan elemir; lakin Hans özü bele xırda şeyler barede düşünmezdi, daha çox Deyirmançının temennasız dostluq haqqında danışıqlarına qulaq asardı...

Belece Hans öz bağında işleyir, yazda, yayda ve payız feslinde güzaranı xoş keçirdi. Lakin qış gelende bazara ne meyve, ne de gül apara bilirdi, çünki bunların heç biri qışda olmurdu. Bu zaman Balaca Hans çox eziyyet çekirdi, soyuq ve aclıq onu üzürdü. Çox vaxt o, şamsız uzanıb yatırdı, bir az qurudulmuş armud, yaxud da berk qozdan ağzına atıb yuxuya gedirdi. Hem de axı qışda o, daha çox tenha olurdu; bele vaxtlarda Deyirmançı heç vaxt ona deymezdi.

«Qış qurtarmayana kimi Hansa deymeyin menası yoxdur», Deyirmançı arvadına deyirdi. "Eger bir adam eziyyet çekirse onu gerek yalqız buraxasan, gediş-gelişinle narahat etmeyesen. Her halda, men dostluğu bele başa düşürem; mence, düz deyirem. Yaxşı olar ki, yazı gözleyim, onda ona baş çekerem. O da mene teze açılmış güllerden bir sebet verer. Bilirem ki, bu, onun özüne de xoş gelecek".

«Sen başqaları barede düşünürsen», - arvadı dedi. O, sobanın yanında öz sevimli kreslosunda oturmuşdu. Sobada şam ağacının budaqları çırtıldayırdı. "Çox düşündürücüdür, - deye elave etdi. - Dostluq barede dediklerine ele birce qulaq asasan. Vallah, o üçmertebeli evde yaşayan ve barmağında qızıl üzük olan bizim keşiş var e, sen ondan da yaxşı danışırsan".

«Belke Balaca Hansı qonaq çağıraq, he?»- balaca oğlanları dedi. «Yazıq Hans acından ölürse, öz sıyığımı onunla bölerem, hem de ona öz ağ dovşanlarımı göstererem». «Axmaqlığa bir bax!» deye Deyirmançı çımxırdı. - «Menim başım çıxmır, seni ne üçün mektebe gönderirem, he? Sen deyesen heç ne öyrenmirsen? Tutaq ki Hans geldi… Görecek ki, isti yerimiz, yaxşı yemeyimiz, bir çellek qırmızı şerabımız var… Bize paxıllığı tutacaq… Bilirsen, paxıllıq- dehşetli şeydir; o, adamı tez bir zamanda

<< 1 2 [3] 4 5 ... 11 >>