gül desteleri ile dolu sebeti götürüb yola düşdü.

- Helelik! - Hans dedi ve yeniden torpağı bellemeye başladı. O, dostunun vereceyi hediyye barede memnunluqla düşünürdü. Növbeti gün seher Hans heyetde işleyerken küçeden Deyirmançının sesini eşitdi:

- Heyy, Hans!

O, nerdivandan düşüb bağa girdi, sonra hasardan küçeye boylandı. Deyirmançı belinde yeke bir un kisesi küçede durmuşdu.

- Ezizim, Hans, - Deyirmançı dedi, - Menim un kisemi de bazara apararsanmı?

- Bağışla, dostum, - Hans cavab verdi. - Bu gün menim çoxlu işim var; gülleri sulamalıyam, diblerini alaqdan temizlemeliyem…

- Pahoo, bu, dostluq olmadı ki, Hans! Men sene el arabamı verirem, sen gör mene ne deyirsen?!

- Bu ne sözdür, ele demeyin!- deye Hans bir qeder ucadan cavab verdi. - Allaha and olsun, men dostluğa sedaqetliyem…

Ve Hans papağını başına qoydu, ağır un kisesini beline alıb yola düşdü.

Hava isti, yol tozluydu; yolun yarısını qet elememiş Balaca Hans yoruldu ve gücden düşdü, dincini almaq üçün dayandı. Hans yalnız günortadan sonra bazara çatdı. Bazarda bütün günü unu satmaq üçün sövdeleşdi ve nehayet, unu yaxşı qiymete sata bildi ve derhal eve döndü ki, yolda quldurlara rast gelmesin.

«Yaman ağır gün idi!»deye Balaca Hans yatağa uzanarken düşündü. «Yaxşı ki, Deyirmançının xahişini yere salmadım. Axı o, menim en yaxşı dostumdur. Hem de axı o, öz el arabasını mene verecek!»

Seher tezden Deyirmançı pulunu götürmek üçün geldi; Balaca Hans dünenden ele yorulmuşdu ki, hele yataqdan qalxmamışdı.

«Hans, vallah, sen yaman tenbel adamsan, - Deyirmançı dedi ve elave etdi: - Nezere alsaq ki, sene el arabası verecem, onda gerek çox çalışasan… Tenbellik çox böyük günahdır ve düzü, istemirem ki, menim dostlarım astagel ve tenbel olsunlar. Açıq danışdığıma göre gerek menden incimeyesen. Elbette, eger men senin dostun olmasaydım, seninle bele danışmazdım. Dostuna gerek her şeyi düz deyesen. Görürsen çoxları dostluq barede gözel sözler deyir; lakin heqiqi dost gerek acı

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 11 >>