döyüntüsünü eşidende mene ele gelir ki, metaldanam". - «Men senin üreyinin nece döyündüyünü hemişe eşitmek isteyirem». - "Eger biz ayıqlıqda görüşsek, qulağını sinemin üstüne qoyub eşide bilersen". - "Eger biz ayıqlıqda görüşsek…" O, elini lampanın şüşesine toxundurub dillendi: «Mavi itin gözleri. Men her yerde bu sözleri tekrarlayıram».

Mavi itin gözleri. Bu ifadenin kömeyi ile o meni real heyatda axtarırdı, bu sözler bir-birimizi ayıqlıqda tanımaq üçün parol idi. O küçebe-küçe gezib özünden asılı olmayaraq tekrarlayırdı: «Mavi itin gözleri». Restoranlarda da sifariş verdikden sonra genc ofisiantlara pıçıldayırdı: «Mavi itin gözleri». Etrafdakı insanlar teeccüble çiyinlerini çekirdi, ofisiantlarsa laqeydce başlarını terpedirdiler. Bir defe aptekde olanda yuxulardan tanıdığı qoxunu duydu ve aptekçiye dedi: «Yuxuda gördüyüm bir genc var. O hemişe deyir: „Mavi itin gözleri“. Belke siz onu tanıyırsız?» Aptekçi cavabında istehzayla gülüb piştaxtanın o biri terefine keçdi. O ise aptekin tezece vurulmuş kaşı döşemesine baxırdı ve tanış qoxu ona ezab verirdi. Dözmeyib dizi üste yere çökdü ve ağ plitelerin üstünde pomada ile yazdı: «Mavi itin gözleri». Aptekçi ona tepindi: «Senyorita, siz döşemeni korladınız. Eskini götürün ve döşemeni tez silin!». Bütün axşamı o, dizleri üstde imekleyerek herfleri silirdi ve göz yaşı axıda-axıda deyirdi: «Mavi itin gözleri. Mavi itin gözleri». Qapıda ise, deliye baxmağa yığışan avaralar qeh-qehe çekib gülürdüler.

O susdu, mense stulda oturub yırğalanırdım. «Her seher, - men dedim, - seni tapmaq üçün deyeceyim ifadeni xatırlamağa çalışıram. Yuxuda mene ele gelir ki, onu yaxşı ezberlemişem, amma ayıldıqdan sonra birce söz de yadıma düşmür». - «Sen ki, bu sözleri özün uydurmusan». - «He. Bu sözler ona göre ağlıma geldi ki, senin kül rengli gözlerin var. Lakin gündüz senin üzünü de xatırlaya bilmirem». O, naümid barmaqlarını sıxdı: «Ah, eger şeherimizin adını bilseydik!».

Dodaqlarının kenarında qemgin qırışlar emele geldi. «Men sene

<< 1 [2] 3 4 5 >>