gülümsündü - demeli, biz yuxularda görüşürüük?"
Siqaretin közeren oduna baxa-baxa bir qullab da vurdu. Yene de mene ele geldi ki, o misdendir, amma soyuq ve berk yox, isti ve yumşaq misden. «Sene toxunmaq isteyirem», - tekrar dedim. «Her şeyi mehv edersen, - qorxyla dillendi, - mene toxunsan yuxudan ayılarıq ve bir daha görüşmerik». - «Yox, - dedim, - başımızı balışa qoyan kimi, yene de görüşeceyik». Men elimi uzatdım, amma o terpenmedi. «Sen her şeyi mehv edeceksen… - o pıçıldadı. - Eger xetti keçib gelsen, biz dünyanın ayrı-ayrı tereflerine atılmış halda ayılacağıq». - «Olsun», - men tekid etdim, amma o yalnız kirpiklerini endirdi: «Bu görüşler - bizim axırıncı şansımızdır. Sen ki, seher açılanda heç neyi xatırlamırsan». Men daha heç ne demedim. O ise elini lampaya qoyub şikayetlendi: «Biz görüşdükden sonra men heç vaxt yata bilmirem. Gecenin yarısında ayılıram ve daha gözlerimi yuma bilmirem - balış üzümü yandırır ve men hey deyirem: "Mavi itin gözleri. Mavi itin gözleri".
"Tezlikle seher açılacaq, - dedim, - axırıncı defe men saat 2-de ayılmışdım, indi hemin vaxtdan çox keçib". Qapıya yaxınlaşıb destekden yapışdım. «Ehtiyatlı ol, - xeberdarlıq etdi, - qapının arxasında ağır yuxular yaşayır». - «Hardan bilirsen?». - «Bu yaxınlarda men ora girmişdim, çox çetinlikle geri qayıtdım. Ayılanda gördüm ki, üreyim terefde, sol böyrü üstde yatmışam». Bununla bele men qapını açdım. Yüngül meh çölden münbit ve şumlanmış torpağın qoxusunu getirdi. Men başımı ona teref çevirib dedim: «Burda dehliz yoxdur. Men torpaq sahelerinin iyini hiss edirem». - «Orda, qapının arxasında, - dedi, - yuxusunda tarla gören qadın yatır. O hemişe kendde yaşamağı arzulayıb, amma heç vaxt şeherden kenara çıxa bilmeyib». Qapının arxasında hava işıqlaşırdı ve her yerde insanlar yuxudan oyanırdılar. «Meni, yeqin ki, nahara gözleyirler» - dedim.
Tarlalardan esen külek zeifledi, sonra ise tamam dayandı. Onun evezine yataqda indice o biri böyrü üste çevrilmiş adamın nefesi eşidilirdi. Külek
»Oxu zalına keç