dayandı ve onunla birlikde qorxular da öldü.

«Sabah biz hökmen bir-birimizi tanıyacayıq, - dedim - men divarlara "Mavi itin gözleri" kelmesini yazan qadını axtaracağam». O, qemgin-qemgin gülümsündü ve elini lampanın soyumaqda olan şüşesine qoydu: «Sen gündüzler heç neyi xatırlamırsan». Onun kederli silueti sübh işığında artıq yox olmağa başlayırdı. «Sen qeribe adamsan, - dedi - yuxularını heç vaxt xatırlamırsan».

<< 1 ... 3 4 [5]