Ardınca uzun-uzadı, acı kederden doğan ürekdağlayan hayqırtı gelir; bu, ele bir qemdir ki, zavallı qadın bunu hetta aşkar suretde göstere bilmez. Bu, ele bir hüzündür ki, onu yalnız gizletmek lazımdır. Heyatına nur saçan mayakı onu terk etmiş olsa ve iztirab onun belini bükse bele, o, özünü şen göstermeli, qonaqlıqlar teşkil etmeli, yığıncaqlara getmeli ve her zaman olduğu kimi davranmalıdır. Kitabdakı sonuncu şeir dörd qısa bendden ibaret idi ve burada kederle öz itkisine artıq boyun eymiş müellif sevgilisini elinden almış ilahi qüvvelere teşekkür edir ki, biz insanların ne vaxtsa ağlımızdan keçirdiyimiz, yaşamaq istediyimiz böyük xoşbextliyi az müddeteolsa da ona daddırıblar. Corc Pereqrin bu kitabı oxuyub bitirende artıq gece saat üç idi. Her setri oxuduqca ona ele gelirdi ki, İvin sesini eşidir, defelerle onun istifade etdiyi cümlelere rast gelirdi. Bu kitabda ele tanış meqamlar var idi ki, heç şübhesiz bu, onun öz heyat hekayeti idi. Kor-kor, gör-gör, bu qadının gizli sevgilisi var imiş ve o sevgili artıq vefat edib. Polkovnik qetiyyen qezeblenmedi, ele bir qorxu hissi de keçirmedi, herçend dehşete gelmişdi. Onun hiss etdiyi heyreten başqa bir şey deyildi. Ivin bele ehtiraslı anlarla zengin mehebbet macerası yaşaması faktı ölü balığın quyruğunu terpetmesi qeder ağlasığmaz idi. Polkovnik klubdakı o kişinin bu kitab haqqında danışarken gözlerinde dolaşan mezeli tebessümü, Deyfnin şeytanlıqla atmaca atmağını, kokteyl yığıncağında yanlarından keçerken iki qadının niye xısınlaşdığını yalnız indi anlamağa başlamışdı. Polkovniki ter basdı. Ve qefilden qezeb hissi onu boğdu, ayağa sıçrayaraq gedib İvden hesabat soruşmaq istedi. Amma qapıya çatanda ayaq saxladı. Axı her şey bir yana, elinde ki, bir sübut yox idi. Hansı delillerle? Aha, kitab! Yadına düşdü ki, İve bu kitabı teriflemişdi. Doğrudur, o zaman kitabı oxumamışdı, özünü ele göstermişdi ki, guya oxuyub. Ve eger bunu boynuna alsa axmaq veziyyetine düşecekdi. “Ehtiyatlı addım atmalıyam” deye burnunun altında

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 21 >>