davam etdi:

- Kitabı daha da oxunaqlı eden her misrada döyünen ehtiraslı bir üreyin olmasıdır. Indi o qeder soyuq, zeif, yüksek intellektual seviyyesi olmayan genc şairler var ki. Ancaq burada biz tam çılpaqlığı ile insana xas güclü istek, ehtiras olduğunu görürük. Elbette bele derin, semimi hissler belke de facievidir, kederlidir. Ah, ezizim polkovnik, bir bilseniz şairin böyük kederlerden kiçik neğmeler yaratdığını söyleyen Henrix Heyne nece de haqlı imiş.

Bütün bunlar artıq Corc Pereqrinin sebir kasasını daşdırdı ve o, ayağa qalxdı.

- Hmm, arvadımın kiçik bir kitabı haqda bele xoş sözler söylemek sizin terefinizden alicenablıqdır. Eminem ki, arvadım bundan çox memnun olacaq. Ancaq indi men getmeliyem. Gerek qatara çatım. Bir az da nahar edesiyem.

“Emelli-başlı sefehdir” deye yemekxanaya qalxarken polkovnik acıqla öz-özüne dedi. Corc naharın lap üstüne gelib çıxdı ve İv yatmağa gedenden sonra öz iş otağına keçerek arvadının “Şeirler” kitabını axtardı. Fikirleşdi ki, bir daha bu kitabı gözden keçirsin, görsün ki, niye bu kitab baresinde bele ağızdolusu danışırlar, amma tapa bilmedi. Yeqin ki, İv onu götürmüşdü.

- Sefeh!,- deye mızıldandı.

Axı arvadına demişdi ki, kitab olduqca yaxşıdır. Bundan artıq ne demek olar ki! Ne ise, bunun ele de ehemiyyeti yoxdur. Corc qelyanını yandırdı ve yuxusu gelene qeder “Döyüş meydanı” eserini oxudu. Bir-iki hefte sonra iş ele getirdi ki, o, Şeffilde gedesi oldu. Orada üzvü olduğu klubda qelyanaltı etdi. Haverel hersoqu içeri daxil olanda polkovnik demek olar ki, yemeyini bitirmişdi. Bu şexs o yerlerde böyük maqnatlardan biri idi ve heç şübhesiz ki, polkovnik de onu tanıyırdı. Elbette, yalnız uzaqdan uzağa. Ona göre de hersoq onun eyleşdiyi masaya yaxınlaşanda çox teeccüblendi.

- Biz çox teessüf edirik ki, xanımınız hefte sonu bize teşrif buyura bilmedi,- deye o, bir növ utancaq semimiyyetle söyledi,- Biz çox xoş insanlarla tanışlığa ümid edirik.

Corc lap karıxdı. Güman etdi ki, yeqin Haverel camaatı hefte

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 21 >>