Fabian Doblesin hekayesini teqdim edir.
Ad günü

Yuxudan oyandı ve o andaca yadına düşdü ki, bu gün onun ad günüdür.

O, adetine xilaf çıxaraq aile başçısı kimi heç kime «sabahın xeyir» - demese de bunun ferqine varan olmadı.

Seher yemeyi zamanı çöreyin yanında oturan milçeyi öldürmek üçün elini stola möhkemce çırpdı. Bu hereketi de ne aşbaz qadının, ne arvadının, ne de ki, hele de aile qurmayıb valideyn himayesinde yaşayan böyük övladlarının diqqetini çekdi.

Üzünü qırxanda azca kesdi ve yeddi mertebeli bir söyüş söydü. Elbette ki, söyüş söymeyi teeccüb doğuracaqdı,lakin heç kim onu eşitmedi.

Evden idareye - işe gedende donya Eufrasiyanı öpmedi, lakin bu ele de böyük ehemiyyet daşımırdı, çünkü herden arvadını öpmeyi yaddan çıxarırdı. Delicesine qapını çırpması arvadını heyacanlandırdı.

Avtobusda ise don Antonio ayağını basdalayan sernişini möhkem acıladı, ve onu intizama çağıran sürücüye köhne tanışlarının teeccübüne reğmen, qezeble yumruq göstererek «Cehennem ol!» - dedi. Köhne tanışlar düşündüler ki, Don Antonio tehqir olunub ki, söyüş söyür?! Bele bir şeyi heyatda az hallarda görersen.

Onlar hiss etmediler ki, avtobusdan düşende don Antonio önde geden sernişine tepik atmağa cehd etdi, amma tepiyi boşa çıxdı.

O, iş yerini itirmek qorxusunu gizletmeye çalışaraq idarede de özünü hemin qaydada apardı.

Ayaq yolunda olanda bilerekden su bakını xarab etdi ve üreyinde reisin anasını doyunca söydü.

Nahara eve gelende çox az yedi, heç kimi danışdırmadı. Evden çıxanda qapını örtmedi, amma acıqla qaşını çatıb ite tüpürdü. O, otuz beş il idi ki, tüpürmürdü.

Hele de müşahide qabiliyyetini itirmeyen donya Eufransiyanın ağlına geldi ki, temkinli, sakit tebietli erine nese olub ve bütün günü onsuz da özünde olmayan erinden, onu daha da esebleşdirmeden ne baş verdiyini öyrenmeyin yollarını aramağa başladı.

Nahardan sonra idareye qayıdan don Antonio heddini daha da aşdı. Mühasib heç bir sebeb olmadan ne ise soruşmaq meqsedile ona yaxınlaşan köhne

[1] 2 >>