de onacan paltonu geyine bilersen".
Elisa eve girdi. Henrinin darvazaya teref sürdüyü maşının sesini eşitdi, motor boş yere işleyirdi. Elisa lengiyirdi; şlyapasının orasını dartır, burasını sıxırdı. Nehayet, Henri motoru söndürende paltosunu geyinib çıxdı.
Çay boyu palçıqlı yolla atıla-atıla geden balaca rodster quşları uçurdur, dovşanları qovub kolluğa salırdı. Söyüd cergesinin üstüyle ağır-ağır uçan iki boz durna çayın yatağına endi. İrelide, lap uzaqda yolla irelileyen bir qaraltı gördü Elisa ve tanıdı.
Maşın qaraltıya çatıb ötende Elisa çalışacaq ki, o terefe baxmasın, amma gözleri sözüne baxmaya da biler. “Olsun ki, onları yolda atıb, - öz-özüne pıçıldadı. - Eybi yoxdu, bu ele de ehemiyyetli deyil. Amma qazanı saxlayıbdı, - öz-özüne izah eledi. - Qazanı saxlayıbdı. Ona göre de yolda ata bilmeyib".
Rodster döngeni burulanda Elisa uzaqdan karvanı gördü. Silkelenib, erine teref ele çöndü ki, maşın ötüb keçen anda ne üstüörtülü balaca furqonu, ne de bir-birine uyuşmayan ekipajı göre bilmedi.
Birce an davam eledi bu. Her şey yaxşı ötüşdü. Elisa geri baxmadı ve motorun ses-küyünde sesi eşidilsin deye, berkden: “Bu axşam yaxşı olacaq; yaxşı yemek-içmek olacaq", - dedi.
- Sen yene deyişmisen, - Henri gileylendi, elinin birini ruldan çekib Elisanın dizine toxundu.
- Men gerek seni tez-tez buralara nahar elemeye getirem, her ikimizçün yaxşı olar bu. Fermada işlemekden kütleşmişik.
- Henri, şerab da içe bilerikmi?
- Elbette. Yaxşı ki dedin! Bu lap ela olardı. Elisa bir müddet dinmedi, sonra dedi: “Henri, döyüşde mükafat almaq üçün kişiler biri-birine çoxmu xesaret yetirirler?"
- Herden olur, amma tek-tük. Nedi ki?
- Bilirsen, hardasa oxumuşam ki, bir-birinin burnunu sındırırlar, qan axıb sinelerine tökülür; oxumuşam ki, qana hopmuş elcekler daş kimi ağırlaşır.
Henri arvadına teref baxdı: “Ne olub, Elisa? Men heç bilmezdim ki, sen bele şeyler oxuyursan", - dedi. Maşını dayanacağa sürdü, sonra sağa - Salinas çayının körpüsü terefe
»Oxu zalına keç