“Hemişe. „Her bir herfin altından kiçik iti xetler boyunca qara rengli boya axmışdı.
Elisa çömbeltme oturub, salxaq-sergerdan furqonun ötüb keçmesine baxırdı. Amma furqon keçib getmedi, onların evinin qarşısında köhne eyri tekerlerini qıcırdadıb cırıldadaraq ferma yoluna döndü. Uzunayaq it tekerlerin arasından çıxıb qabağa qaçdı. Derhal da iki ferma iti onun üstünü aldı; üçü de dayandı, titreyen düz quyruqları ve gergin ayaqlarıyla telesmeden, sefir leyaqetiyle dövre vurub, melahetle fınxırdılar. Karvan meftil tordan olan arakesmeye çatıb yavaşıdı ve dayandı. Tezegelen it say üstünlüyünü görüb quyruğunu qısdı, beliyle boynunun tüklerini qabardaraq dişlerini gösterdi ve furqonun altına girdi. Furqonda oturmuş kişi qışqırdı: “Bu itin eline gireve keçse, üzünü görme“.
Elisa güldü: "Görürem. Bele şey, ümumiyyetle, tez-tezmi olur?"
Kişi de Elisaya qoşulub ürekden güldü: “Bezen heç heftelerle olmur», - dedi ve köntöy bir hereketle tekerin üstünden aşağı düşdü. Atla eşşek susuz çiçek kimi ölgün idiler.
Elisa gördü ki, kişi çox cantaraq adamdı. Saç-saqqalı ağarsa da qoca görünmürdü. Eynindeki qara nimdaş kostyum qırışmışdı ve üstünde yağ lekeleri var idi. Onun gülüş sesi kesilen kimi üzünde ve gözündeki tebessüm de yox oldu; qara gözleri faytonçu ve denizçilere xas olan kederle doluydu. Toxunma meftil arakesmenin üstüne qoyduğu qabarlı elleri çatlamışdı ve her çat qara xett emele getirirdi. Ezik şlyapasını başından götürdü.
- Men yol azmışam, madam, - kişi dedi, - bu yol çayın o üzünde Los Ancelosa geden magistral yolla kesişirmi?
Elisa ayağa durub qayçını döşlüyün cibine qoydu.
- Beli, - dedi, - amma dövre vurur, sonra çayın dayazından keçir. Mence, sizin furqon qumdan keçe bilmeyecek.
Kişi bir az kobud cavab verdi: «Heyvanların hansı fedakarlığa qadir olduğunu görseydiniz, teeccüblenerdiniz».
- Özlerini işe verende, elemi? - Elisa soruşdu.
Kişi bir anlığa gülümsedi: «Beli, özlerini işe verende».
- Yaxşı, - Elisa dedi, - ele bilirem ki,
»Oxu zalına keç