Karel Çapekin hekayesini teqdim edir.
Oğurlanmış qetl

- Bu, mene başqa bir qetli xatırladır - Qoudek dedi. - O da yaxşı düşünülmüş ve hazırlanmışdı. Ancaq qorxuram menim hekayem sizin xoşunuza gelmeye, çünki onun sonu yoxdur ve sirr açılmamış qalır. Maraqlı olmasa, deyin, davamını danışmayım.

Mence Siz menim Albalılıq terefde Kruçemburski küçesinde yaşadığımı bilirsiniz. Bu hemen qısa ve köndelen küçelerdendir ki, orda ne meyxana, ne camaşırxana, heç ne de mehelle dükanı var. Saat ondan saat on bire qeder radioya qulaq asan avaralardan başqa bütün küçe sakinleri yatır. Burada esasen sakit vergiödeyicileri, kiçik memurlar (en yüksek ranq yeddinci sinif idi) yaşayır. Onların sırasında bir neçe heveskar ixtioloq, sitra ifa eden bir musiqiçi, iki filatelist, bir vegeterian, bir spirit ve bir de sufi-kommivoyajör var idi. Küçenin qalan sakinleri bu adamların kirayelediyi ve elanlarda deyildiyi kimi “gündelik seher yemeyi de daxil olan ve temiz, zövqle döşenmiş otaq”ların sahibleri idiler. Heftede bir defe, dördüncü günler sufi-kommivoyajör eve gece yarısı qayıdırdı, çünki hansısa ruhu xilas eden söhbetlere qatılırdı. İkinci günler naturalistler gec qayıdardılar - onların “Akvarium” derneyinin toplantısı olurdu. Adeten onlar küçe fenerinin altında dayanıb canlılar ve qızıl balıqlar barede mübahise ederdiler. Bir defe 3 il bundan qabaq bizim küçemizde hetta serxoş da görübler, ancaq deyirler o, Koşirjden imiş, sadece azıbmış.

Lakin bir rus her gün saat on ikiye 15 deqiqe işlemiş qayıdırdı. O, seyrek saqqallı, orta boylu adam idi, soyadı da ya Kovalenko idi, ya da Kopıtenko. O, pan Yanskinin evinde kirayeşin idi. 7 nömreli evde.

Onun neyle dolandığını heç kim bilmirdi. Ancaq axşam saat beşe qeder o, evde girlenir, sonra portfelini götürüb en yaxın tramvay dayanacağına yollanır, ordan da şeherin merkezine gedirdi. Axşamlar da düz saat on ikiye on beş deqiqe işlemiş orda tramvaydan düşüb Kruçemburski küçesine dönürdü. Sonralar kimse dedi ki, bütün bu vaxt

[1] 2 3 ... 7 >>