tullayır, çünki orda oxumağa heç ne yoxdur. Onun özünün de birbaşa iştirak etdiyi hadisenin jurnalistleri maraqlandırmaması onu demek olar ki, tehqir edir. Mence hadiseler bölmesi mehz bu cür hal şahidleri üçün yaradılıb ki, onlar inciyib qezet almaqdan el çekmesinler.
Hadise haqqında heç bir qezetde heç ne yazılmaması bizi tehqir etmişdi. “Lenet şeytana! - biz donquldanırdıq. – Burda her cür siyasi hadiseden, müxtelif fırıldaqlardan, hetta tramvayın el arabasını ezmesinden de yazırlar, ancaq bizim qetl haqqında bir kelme de yazmayıblar. Bu qezetler nece de satqındırlar!”
Sonra filotelistin ağlına geldi ki, belke polis qezetlerden xahiş edib ki, istintaq bitene qeder heç ne yazmasınlar. Bu bizi hem sakitleşdirdi, hem de bir az da heyecanlandırdı. Biz bele bir küçede yaşadığımızla fexr edirdik ve emin idik ki, bu sirli hadise ile elaqedar şahid kimi polise çağırılacağıq. Ancaq ikinci güç de qezetlerde heç ne yazılmadı ve polisden istintaqı aparmaq üçün heç kim gelmedi, en teeccüblüsü ise o idi ki, heç kim merhumun yaşadığı evin sahibigile gelib onun otağına baxmadı ve onu möhürlemedi.
Bu artıq bize möhkem toxunmuşdu. Musiqiçi dedi ki, belke polis işi itirmek isteyir, Allah bilir bu işde kimin barmağı var.
Üçüncü gün de qezetler susanda bütün küçe hirslenmeye başladı ve hamı bir ağızdan iddia etdi ki, biz bunu bele qoymayacağıq, nece olsa merhum bizim qonşumuz idi ve biz bütün bu fırıldağın üstünün açılmasına nail olacağıq. Bizim küçeye onsuz da xor baxırlar - sekimiz pis gündedi, işıqlandırma çox pisdir, ancaq burda hansısa parlamentari, ya da jurnalist yaşasaydı, yeqin ki, her şey başqa cür olardı. Emelli-başlı küçedi, ancaq müdafie edeni yoxdur.
Qısası, küçede qarşısıalınmaz narazılıq yaranmışdı. Qonşular yaşlı ve hörmetli adam kimi mene müraciet etdiler ki, bölmeye gedim ve qetle bu qeder pis münasibet beslenmesini kimossara danışım.
Men de evvelden bir az tanıdığım komissar Bartoşekin yanına getdim. O, ele qaraqabaq adam idi ki. Deyirler o,
»Oxu zalına keç