hele de hansısa nakam mehebbetin iztirablarını çekir. Polis xidmetine de mehz bu derdin ucbatından başlayıb.
- Pan komissar, - ona dedim. - Geldim öyrenem ki, Kruçembur küçesindeki qetl hadisesinin istintaqı nece gedir. Bu iş haqqında bu qeder susulması bizi teeccüblendirir.
- Hansı qetl? - komissar soruşdu. - Orda heç bir qetl hadisesi olmayıb. Men deqiq bilirem, axı bu, bizim rayondur.
- Nece yeni? Bes küçede güllelenen o rus? Kovolenko, ya da Kopıtenko? – men xatırlatmağa çalışdım. - Orda iki polis var idi. Biri şahidlerin adlarını yazdı, o biri merhumu “Tecili Yardım”a apardı.
- Bu, mümkün deyil. - komissar beyan etdi. - Bizde heç bir qetl qeyde alınmayıb. Yeqin sehv edirsiniz.
- Ah, pan komissar, - men artıq esebleşmeye başladım. - bu hadisenin en az elli şahidi var, hamısı da bunu testiq ede biler. Biz loyal vetendaşlarıq, pan komissar ve eger dilimizi saxlamaq lazımdırsa, ele de deyin, bilek. Ancaq heç neden qetli görmemezlikden gelmek olmaz axı. Biz qezetlere yazacağıq.
- Dayanın! - komissar sifetine ele ciddi ifade verdi ki, men hetta qorxdum. - Xahiş edirem, her şeyi başdan danışın.
Men her şeyi olduğu kimi danışmağa başladım ve komissar ele heyecanlandı ki, hetta hirsinden yamyaşıl oldu. Ancaq ele ki men bir polisin o birine “Siz onunla gedin, kolleqa, men ise şahidleri yazım” dediyi yere çatdım, o, rahatca köksünü ötürdü ve dillendi:
- Ay Allah, axı onlar bizim işçiler olmayıblar! Bes siz niye bu “polislere” qarşı esl polisleri çağırmadınız?! Axı sizin nece ağlınıza gelmedi ki, polisler heç vaxt bir-birine “kolleqa” demirler? Xefiyyeler belke bele danışa bilerler, ancaq polis - heç vaxt! Eh, mesum sivil, “kolleqa”, axı siz niye onların hebsi üçün heç bir tedbir görmediniz?
- Axı neye göre? - men kederle soruşdum.
- Sizin qonşunuzu öldürdüklerine göre! - komissar qışqırdı. - En azı qetde elbir olduqlarına göre. Siz neçe ildir Kruçemburski küçesinde yaşayırsınız?
- Doqquz - men dedim.
- Onda siz bilmeli idiniz ki, saat
»Oxu zalına keç