heqiqeti yaşamalı, ruh yüksekliyini itirmemeliyik…

Sonra yalnız bizim sinfi saxladılar. Müavin ve sinif rehberi qarşımızda dayanaraq Matsumotonun ölüm sebeblerini saf-çürük edirdiler.

Ve kim onun haqqında ne bilirse, qoy düzgün qebul etsin ve her kese bu barede danışsın… Hamı susdu.

Bütün baş verenler, bu ses-küy mene hansısa teessürat bağışlamadı. Sinif yoldaşım ölüb – Allah rehmet elesin. Lakin özünü öldürmek neye lazım idi? Mekteb xoşuna gelmirdi, getmezdin, onsuz da, yarım il sonra buraxılış olacaqdı. Buna göre ölmek lazım idi? Mene ele geldi ki, onun eseb xesteliyi vardı. Gece-gündüz imtahan söhbetleri, ister-istemez, adamı deli edirdi.

Tetil de bitdi, ders ili başladı ve men sinifde qeribe hal-ehval yarandığını hiss etdim. Mene qarşı hamıda soyuqluq yaranmışdı.

Ne soruşurdum uşaqlar ya üz-gözünü eyir, yaxud da kobud cavab verirdiler. Evveller ele hesab edirdim ki, heç kim o ehvalda deyil, esebidir, sen deyen, xüsusi diqqet de yetirmirdim. Semestr başlayandan beş gün sonra meni müellimler otağına çağırdılar ki: “Sen, heqiqeten, idman zalına gedirdimmi?”

- Beli.

Mektebde heç bir qaydanı da pozmamışdım.

- Çoxdan meşğul olursan?

- On dörd yaşımdan.

- Düzdür ki, sen hemin il Aokini vurmusan?

- Düzdür.

- İdman zalındakı meşqlerine qeder, yoxsa ondan sonra olub?

- Sonra. Lakin men onda heç ne bacarmırdım. İlk üç ayda mene hetta elcek geymeye izin vermirdiler, - izah etdim.

Amma müellim, deyesen, meni heç eşitmirdi:

- Bes, Matsumotonu vurmuşdun?

Size dediyim kimi, o, çox sakit biri idi.

- Ne menası vardı menim onu döymeyimin? Hem de neden ötrü? - özümü müdafie etmeye çalışdım.

- Kimse müntezem şekilde mektebde Matsumotonu döyürmüş, - sinif rehberi qaşqabaqlı şekilde dedi - ve Matsumatonun anasının sözlerine göre, onun bedeninde ve üzünde qançırlarla eve geldiyi vaxtlar az olmayıb. Mektebde, mehz bu mektebde kimse onu döyüb ve pullarını da elinden alıb. Lakin Matsumoto onu inciden adamın adını anasına demeyib.

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 18 >>