il…

Eger bu sessizliyi özümle daşıya bilsem, yaxşı olardı. Özüneeminliyim heç qalmamışdı.

Bir ay dözerdimmi, bunu da bilmirdim. Her eve gelende teqvimde keçen günü rengli karandaşla rengleyirdim.

Sevinirdim ki, bir gün de ömrümden bele keçdi. Herden mene ele gelirdi ki, sonum çatıb.

Belke de, günlerin birinde Aokiyle qatarda rastlaşmasaydım bele de olacaqdı. İndi de xatırlayıram ki, nece eseblerim son hedde çatmışdı…

Bu cehennem ezabı ehvalat başlayandan bir ay keçene qeder davam etdi. Tesadüfen dersden qayıdarken qatarda Aokiye rastladım.

Hemişeki kimi qatar ağzına qeder dolu idi, iyne atsan yere düşmezdi. İki, ya da üç adam menden o yana, kiminse arxasında Aokinin üzünü gördüm. Demek olar ki, üzbeüz dayanmışdıq.

O da meni sezdi. Bir müddet bir-birimizin gözünün içine baxıb durduq. Men fizioloji cehetden yaxşı görsenmirdim: yuxusuzluq ve esebilik ucbatından. İlk olaraq Aoki meni “he, bax gör necesen?” deye istehzalı baxışlarıyla süzdü.

Men bilirdim ki, bunlar başdan-ayağa qeder onun quraşdırmasıdır.

O da menim bunu bildiyimden xeberdar idi.

Biz bir-birimize nifretle baxmağa başladıq. Ve tedricen qeribe hissler meni bürümeye başladı. Bu, mene heç tanış olmayan bir hiss idi. Sözsüz ki, men Aokiye acıqlı idim.

Ele nifret edirdim ki, onu öldüre bilerdim. Lakin bu hiss izdihamlı qatarda Aokiye nifret hissi deyil, nese qem-qüsseye, merhemete oxşar bir şey idi.

Men meettel qalmışdım ki, bele davranışa sahib olan şexs nece öz hereketleriyle fexr ede biler? Nece öz istediyine nail olub da sevinir?..

Demek ki, Aoki heqiqi bexteverlik ve iftixarın ne olduğunu bilmir. Ömrünün sonuna qeder bedeninin derin qatlarından keçen heqiqetin ve merhemetin ne olduğunu duya bilmeyecek.

Bezi adamların qelbi heç bir zaman titremir. Bununla yanaşı men demirem ki, aydan ayrı, sudan duruyam. Amma demek isteyirem ki, esl insan bu derinliyin ferqine varmalıdır.

Lakin bu, onlarda yoxdur. Boş ve menasız heyat. Ancaq başqalarının diqqetini celb etmek,

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 18 >>