Xuan Rulfonun hekayesini teqdim edir.
Luvina
«Cenubda başı göye direnen dağlar arasında en hündür dağ Luvinadır. Luvina hem de o dağların en daş- keseklisidir. Hemin bu dağ sanki bütünlükleeheng daşından hörülüb. Ancaq indiyecen Luvinada heç kim bu daşı ezib eheng elemek haqda fikirleşmeyib. Burada eheng daşına hemişe el-ayağa dolaşan lazımsız bir şey kimi baxıblar. Yerli camaat bu daşa «vehşi» daş deyir. Yeqin ele buna göredir ki, Luvinanın zirvesine aparan yamacın adı «vehşi daşlar» adlanır. Güneş ve külek buralarda daşın-torpağın qenimidir. Buraların ağappaq torpağı sanki işıq saçır. Ele bil bu torpaq seher şehini canına çekib, amma eride bilmir. Eslinde ise bele deyil. Burada seher şehi deyilen şeyin ne olduğundan heç kimin xeberi yoxdur. Çünki Luvinada gece de, seher de hava soyuqdur. Rütubet şehe çevrilib torpağa qonmağa imkan tapmamış dönüb bulud olur.
Düzünü desek, buralarda torpaq tapmaq da çetin meseledir. Her teref qayalıq, derin dereler, dibi görünmeyen uçurumlardır. Luvina camaatının dediyine göre geceler bu uçurumlardan cürbecür yuxular çıxır. Onlar da yatıb hemin bu yuxuları görürler. Ola biler. Amma men o uçurumların dibinden külekden başqa neyinse çıxmağını hele görmemişem. Külek toz – torpaq qoparıb dalğa-dalğa uçurumun içinden göye qalxır. Ele bil, uçurumun dibinde, qaranlıq yerde neheng tepegözler gizlenib ve bu külek onların qamış çubuğunun içine üfürdükleri nefesleridir. Uçurumun divarlarında heresi özüne bir ovuc torpaq tapıb kökünü bu torpağa batıran ve öz sarmaşan qol-budağı ile berk-berk qayalığı qucaqlayan acı – şirin quş üzümü kolları göze deyir. Amma dinclik bilmeyen külek bu fağır bitkiye de boy atmağa imkan vermir. Daşların arasında kölgelik olan yerde tek-tük tikanlı meksika lalesinin ağ güllerini de görmek olar. Ancaq bu gülün leçekleri tez qopub düşür ve bu vaxt onun tikanlı budaqları ildırım süretiyle yanından ötüb keçen küleyi cırmaqlamağa başlayır.
Yeqin ki, artıq siz özünüz de fikir verdiniz - Luvinada hemişe külek
»Oxu zalına keç