yeqin ki, daha heç vaxt ora qayıtmayacam.
…Heyat doğrudan da tesadüflerle doludur. Mene demişdiler: «Biz sizi San-Xuan-Luvinaya gönderirik». İşe bir bax, indi men on beş il bundan qabaq menim keçdiyim yolları keçmeye hazırlaşan, Luvinaya işlemeye yollanan adamla oturub söhbet edirem. O vaxt menim gücüm - qüvvem aşıb daşırdı, başım ideallarla doluydu… Siz özünüz de bilirsiz ki, bizim hamımıza xeyirxah ideallar aşılayırlar. Ve sonra biz hemin bu idealları hamının beynine yeritmeye çalışırıq, onları bütün derdlerin dermanı sayırıq. Amma Luvinada menim bu xoş meramlı cehdim boşa çıxdı. Men eksperiment keçirdim ve uğursuzluğa düçar oldum.
San-Xuan-Luvina! Bu ad menim qulağımda cennet musiqisi kimi seslenirdi. Ancaq gözlerimi açanda özümü cehennemde gördüm. Ölüm ayağında olan bir kend. Hetta kendin itleri de hamısı acından qırılıb. Aya hürüb gecenin sakitliyini dağıtmağa kendde bir it bele qalmayıb. Beli, beli, mehz gecenin sakitliyini. Çünki siz küleyin sesine öyreşen gün sizin üçün her yere sehrada olduğu kimi sakitlik çökecek. Bu sakitlik sizin axırınıza çıxacaq. Bir mene baxın. Men artıq mehv olmuş bir adamam. Eybi yox, özünüz ora gedib çatan kimi menim indi ne demek istediyimi anlayacaqsınız.
Nece fikirleşirsiz, belke deyek heremize bir qedeh meskal arağı getirsinler? Pive adamı oturub rahat söhbet elemeye qoymur. Adam tez-tez bayıra çıxmalı olur. Hey, Kamilo, bize iki qedeh meskal arağı getir! He, dediyim kimi… - O, sözünü yarımçıq qoydu, donuq baxışlarını qanadlarını neft lampasının şüşesinde yandıran, qanadsız soxulcana oxşayan qarışqalar gezişen stola zilledi.
Gecenin yaxınlaşdığı hiss olunurdu. Çay qamışların arasından keçib bayaqkından daha berk ses-küy qoparırdı. Uşaqların da hay-küyü kesilmişdi. Açıq qapıdan görünen göy parçasında bu gecenin ilk ulduzları göze deyirdi.
Bir deqiqe evvel diqqetle qanadsız qarışqalara baxan hekayetçi başını stolun üstüne qoyub yuxuya getdi.
»Oxu zalına keç