Bütün meydanda ne bir kol, ne bir ot gördüm. Külek ordan vurub burdan çıxırdı. Biz de sanki yanğından çıxan bu lüm-lüt meydanın düz ortasında dayanmışdıq.

- Biz hara gelib çıxmışıq, Aqrippina? - arvadımdan soruşdum.

O ancaq çiyinlerini çekdi.

- Yaxşı, onda get axtar gör buralarda nahar elemeye, gecelemeye yer tapa bilirsen. Biz seni burada gözleyirik, - dedim.

O, balaca oğlumuzu da özüyle götürüb çıxıb getdi. Getdi ve qayıtmadı.

Güneş dağların arxasında gizlenenden sonra biz onu axtarmağa yollandıq. Boş küçelerle bir xeyli gezib dolaşdıq. Axır ki, onu tapdıq. O, kilsenin düz ortasında oturmuşdu. Uşaq onun dizleri üste yatmışdı.

- Aqrippina, neynirsen burda?

- Gelmişem dua eliyim.

- Heç dua elemeyin vaxtıdı? - men teeccüblendim. O, yeniden çiyinlerini çekdi. Bu boş, deşik damından küleyin vıyıltıyla içeri dolduğu anbara oxşar daş kilsede de dua elemek olarmı?

- Mehmanxana tapdın?

- Burda mehmanxana yoxdur.

- Bes karvansara?

- Burda karvansara da yoxdur.

- Heç olmasa bir adamla rastlaşdın? Yeni bu boyda kendde bir adam yoxdur? - men soruşdum.

- Var. Üzbeüz evde… Qadınlardı… Ele indi de orada, qapının arxasında dayanıblar. Bax, qapının çatlarından gözleri parıldıyır. Görürsen? Onlardır… Bize baxırlar… Biri özünde cüret tapıb başını bayıra çıxardı… Par-par parıldayan iri gözleri vardı, nimçe boyda… Amma yemek üçün bize vermeye heç neyleri yoxdur. Heç qapını bele üzüme açmadılar. Bir onu dediler ki, kendde yemeye heç ne yoxdur… Men de bu kilseye gelib allaha dua elemeye başladım.

- Bes niye meydana qayıtmadın? Biz axı seherden seni orda gözleyirik.

- Men bura dua elemek üçün gelmişem. Hele duamı qurtarmamışam.

- Biz hara gelib çıxmışıq, Aqrippina?

Arvadım yene çiyinlerini çekdi.

Biz kilsedeki secdegahın arxasında özümüze yer düzeldib gecelemek üçün burada qaldıq. Düzdür, külek bura da özünü soxurdu, amma kilsede en az yel çeken yer mehz secdegahın arxasıydı. Bütün geceni külek dayanmadan uğuldayırdı, kilsenin

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>