birinci geceni unuda bilmerem.
Hemin geceni yada salıb sonra da pive içmemek mümkün deyil. Siz menimle razısız? Pive en azından o geceyle bağlı xatirelerin acısını götürür.
- Deyesen, siz menim Luvinada neçe il yaşadığımı soruşurdunuz?.. Sözün düzü, heç özüm de bilmirem. Orda meni qara qızdırma tutmuşdu. Sağalandan sonra Luvinada keçirdiyim günlerin sayını-hesabını itirmişdim. Mence, orada bir ömür yaşamışam. Luvinaya çatan kimi vaxt senin üçün dayanır. O kendde heç kim saata baxmır, heç kim ötüb keçen illerin xiffetini çekmir. Seher güneş doğur, axşam batır. Vessalam: evvelce gündüz gelir, sonra gece, gündüz-gece, gündüz-gece - ta ölüm saatı yetişenecen. Luvinada yaşayanlar üçün ise ölüm ümid işığıdır.
Siz yeqin fikirleşirsiz ki, menim söhbet elemek üçün ele cemi bir mövzum var. Beli, cenab, eledir… Eger sen her gün evin kandarında oturub güneşin nece qalxdığına ve endiyine evvelce yavaş-yavaş başını yuxarı qaldırıb, sonra ise yavaş - yavaş aşağı salıb tamaşa edirsense günlerin bir günü senin içinde nese deyişir, hansısa yay boşalır ve sen zaman duyğusunu itirisen, diri-diri ölüye çevrilirsen. Luvinanın qocaları mehz bu cür ömür sürürler.
Mesele burasındadır ki, Luvina qoca ve qarıların ve bir de bele demek mümkündürse, dünyaya gelmeye fürset tapmamış körpelerin kendidir… Düzdür, zeiflikden ayaq üste gücle duran heysiz qadınlara da herden rast gelmek olar. Oğlan uşaqları Luvinadan tez ekilirler… Heç bığ yerleri terlememiş uşaqlığa elvida deyirler. Dünen anasının döşünü emen bu gün eline toxa alıb çöle çıxır. Bu birinci addım. İkinci addım kend hasarının üstünden tullanmaqdır. Tullandın ve elvida, Luvina! Bax, Luvinada işler bu cürdür.
Dediyim kimi, Luvinada ancaq elden-ayaqdan düşmüş qocalar, ersiz arvadlar ve erleri qazanc dalınca yollanıb geri qayıtmayan ve allah bilir indi harada itib batan erli arvadlar yaşayır… Herden bir kişiler kende qayıdırlar ve onların dönüşü neçe ilden bir Luvinaya yağan yay yağışına benzeyir. Men size artıq Luvinaya
»Oxu zalına keç