camaatının gülmeyini onda gördüm. Qocalaq mırıq dişlerini ağarda-ağarda mene Konqres kimi yaramazların hemişe analarından bixeber olduqlarını dediler.
Bilirsiz, onlar tamamile haqlı idiler. Bu Konqresin sen deme başı yaman qarışığıymış. Yer üzünde Luvina adlı bir kendin olduğu onun doğma dağları terk edib haradasa cinayet töreden oğullarını tapmaq lazım gelende Konqresin yadına düşür. Onda cinayetkarı yaxalamaq üçün onun dalınca hetta Luvinaya da silahlı adamlar gönderirler. Ele keçirib gülleleyirler. Eger bu cür hadiseler olmasaydı orda, yuxarılarda yer üzünde Luvina adlı bir kendin olduğundan heç kim xeber tutmazdı.
- Deyirsen, burdan çıxıb gedek, - onlar menden soruşdular, - deyirsen, besdir aclıq çekdik, aclığın hele heç kime xeyri deymeyib. Yaxşı, tutaq ki, biz burdan çıxıb getmeye razı olduq. Bes onda, ölenlerimizi nece özümüzle aparaq? Onların son meskenleri buradır. Biz onları atıb gede bilmerik.
Bele deye-deye onlar indiyenecen orada yaşayır. Siz özünüz tezlikle bu dediklerimin doğru olduğunu göreceksiniz. Acından ölmemek üçün hemin kendde meskit qabığı çeyneyirler. Susuzluğu yatırmaq üçün tüpürceklerini udurlar. Oranın camaatı titrek kölge kimi evlerin divarlarından tuta-tuta küçelerde gezişir. Adama ele gelir ki, eger külek onları itelemese özlerinin addım atmağa gücleri çatmaz.
- Bes külek? - bir gün men özümü saxlaya bilmeyib soruşdum. - Bu küleye nece öyreşmek olar? Axı bu külek sizin axırınıza çıxacaq.
- Eger külek esirse, demeli, bele meslehetdir, - cavab verdiler. - Allah özü bele meslehet bilib. Külek sengiyende biz özümüzü pis hiss eleyirik. Küleksiz günde güneş ele bil bir az da yere yaxınlaşır, düz başımızın üste durur, canımızdakı suyu axır damlasınacan buxara çevirir, bütün qanımızı sovurur. Külek qopan kimi ise güneşi göye qaldırır ve onu lap yuxarıda saxlayır. Aşağı düşmeye qoymur. Küleksiz bizim işimiz çetin olar.
O vaxtdan men bir daha onlarla kendden köçmek barede söhbet elemedim. Özüm Luvinadan çıxıb uzaqlaşdım. Ve
»Oxu zalına keç