keçenlere, baş veren hadiselere baxıram.

Sentyabrın ortalarında hava çox yaxşı idi. Bir gün günortadan sonra evden çıxdım, heç özüm de bilmirdim hara getmeliyem. Adam hemişe fikrinde saxlayır ki, qeşeng qadınlardan birine baş çekmek olar. Fikirleşirsen, xeyalen onları müqayise edirsen, hansının daha çox celb elediyini, hansının daha yaraşıqlı olduğunu götür-qoy edirsen, axırda gününün nece keçmesinden asılı olaraq bir qerara gelirsen. Amma gün güneşli, hava isti olanda çox vaxt adam heç kese qonaq getmek istemir.

Gün çıxmışdı, hava da isti idi. Damağıma bir siqar qoyub avara-avara çöl bulvarda gezinirdim. Sonra ağlıma geldi ki, geze-geze gedim Monmartr qebiristanlığına, bir az da orada gezinim.

Qebiristanlıqdan xoşum gelir, orada istirahet edirem. Melanxolik bir ehval-ruhiyyede oluram-buna ehtiyacım var. Hem de qebiristanlıqda gözel dostlarımız var, onları daha göre bilmirik, herden onlara baş çekirem. Monmartr qebiristanlığında bir mehebbetim: meni çox incitmiş, çox narahat etmiş bir meşuqem var. Xırdaca, gözel bir qadındı, onun xatiresi mene ezab verir, çox teessüf edirem… Ürekden teessüflenirem… Gedib qebrin önünde xeyala dalıram. Özü daha yoxdur.

Men xırda addımlarla qebiristanlıq küçelerinde gezinirdim. Burada qonşular qonşuluq etmirler, tek yatırlar, qezet de oxumurlar. Qebirlerin üzerindeki yazıları oxumağa başladım. Dünyada bundan maraqlı ne var ki?

Fikrimi dağıtmaq üçün gezindiyim vaxt anladım ki, darıxacağam; gerek balaca refiqemin qebrine baş çekem, ona öz etibarımı bildirem. Qebrin yanına çatanda üreyim bir az sıxılırdı. Menim zavallı sevgilim, o ele gözel, ele mehriban, ele ağ, ele teravetli idi ki… bes indi… qebiri açsaq görersen ki...

Demır çerçiveye söykenib lap astadan ona öz derdimi söyledim, şübhe yox ki, heç ne eşitmedi. Aralanıb getmek isteyende qonşu qebrin önünde diz çökmüş qara paltarlı, yasa batmış bir qadın gördüm. Onun zerif şalının arasından gözel ağ sifeti görünürdü. Qara örtüyün altında sarışın saçları zerif güneş

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>