yanına geleceyem; deyesen doğrudan da mene bir az mehr salmışdı. Başqa qadınlarla eşqbazlıq eledim, az qala bir ay, qebristanlıqda düçar olduğum mehebbetin sebebkarını görmedim, görmek hevesine düşmedim de. Amma onu unutmurdum… Onun fikri qeribe bir sirr, psixoloji problem, cavabsız bir tapmaca kimi meni meşğul edirdi. Günlerin birinde, bilmirem nedense fikirleşdim ki, Monmartr qebiristanlığına getsem onu görerem. Getdim. Qebiristanlıqda çox gezindim, öz ölüleri ile elaqeleri hele tamam kesmemiş bir neçe adamdan başqa heç kese rast gelmedim. Tonkinde öldürülmüş kapitanın qebri üzerinde ne ağlayan vardı, ne çiçek destesi, ne de eklil görünürdü.
Olülerin bu böyük şeherinin başqa bir mehellesine gedib çıxdım, qefilden gördüm ki, irelideki seki ile ağır yasa batmış cüt adam gelir: bir kişi, bir qadın. Aman Allah! Onlar yaxınlaşanda men qadını tanıdım. Bu hemen qadın idi!
O meni gördü, qızardı, yaxından keçende azacıq toxundum, o ise mene asta bir işare eledi, gözucu bir göz vurdu. Menası texminen bele idi: «Meni tanımayın», eyni zamanda ikıncı bır mena da duyulurdu: «Yene bize gelin, ezizim».
Kişi görkemli adama oxşayırdı. Şux qameti vardı. Fexri legionun zabiti idi, elli yaşı olardı. Qadın ona söykenmişdi, eynile qebristanlıqdan çıxarken mene söykendiyi kimi. Gedirdim, amma ağlım başımdan çıxmışdı, özüm-özümden neler gördüyümü, bu qebiristanlıq ovçusunun hansı nesle mensub olduğunu soruşurdum. Göresen, adi bir qızdımı, yoxsa, arvadının yaxud meşuqesinin mehribanhğından mehrum olmuş qemgin kişileri qebirler üzerinde ovlamağa adet elemiş bir fahişedir? Göresen o tekdir? Yoxsa beleleri çoxdur? Belke bu da bir peşedir? Belke meşhur sekilerde gezen qadınların qebiristanlıqlarda gezenleri de var? Qebirbazlar! Belke qebir üstünde yada salınan ehtiras qığılcımlarından istifade etmek fikri, bu derin felsefe tek onun ağlına gelib? Fikirleşirem ki, göresen hemin gün o kimin dul qadını sayılırmış?
»Oxu zalına keç