Dino Buzattinin hekayesini teqdim edir.
Sehrli pencek

Yaxşı geyinmeyi xoşlasam da adeten başqalarının geyimlerinin düzgün tikilib-tikilmediyine o qeder fikir vermirem. Amma bir axşam, bir ziyafet zamanı Milanda bir evde tanıdığım, qırx yaşlarında görünen bir kişi paltarının sade gözelliyi ile tam menada çevresine işıq saçırdı.

Kim olduğunu bilmirdim, ilk defeydi qarşılaşırdım, tanış edildiyimiz zaman bu veziyyetlerde hemişe olduğu kimi adının menasını başa düşe bilmemişdim.Amma gece boyunca bir ara yan-yana düşdük ve bir az danışdıq. Seçkin, medeni bir insana benzeyirdi, amma yene de bir kederle çevrelenmişdi. Belke de ölçüsüz bir yaxınlıqla - Tanrı qüsurumu bağışlasın - onun platarını öydüm ve derzisinin kim olduğunu bele soruşdum.

Adamın üzünde, bu sualı gözleyirmiş kimi qeribe gülümseme yarandı. «Demek olar ki, heç kim tanımır» - dedi, «amma usta bir derzidir.Üreyi isteyende işleyir. Üç-beş müşterisinden başqa heç kime tikmez...»

- Göresen mene de?..

- Bir yoxlayın. Adı Kortiselladır. Alfonzo Kortisella. Yeni Ferrara küçesi 17-de qalır.

- Deyesen bahacıldır.

- Yeqin ki, amma inanın ki, bilmirem.Bu kostyumu üç il evvel tikib mene.Hele de mene hesabı göndermeyib.

- Demeli Kortisella, Ferrara küçesi 17 he?

- He - deye cavab verdi kimliyni bilmediyim adam.Sonra, başqalarının yanına getmek üçün menden uzaqlaşdı.

Ferrara küçesi 17-de bir-birine benzeyen bir çox derzixana tapdım.Alfonzo Kortisellanın derzixanası da bir çox derzixanalar kimiydi. Qapını özü açdı.Yaşlı biriydi, saçları qaraydı amma görünür reng qoymuşdu. Düşündüyümün eksine çetinlik yaratmadı. Amma müşterisi olmaq isteyim ele bil onu narahat etmişdi. Ünvanın nece aldığımı danışdım, tikmeyini terifledim, mene bir kostyum tikmesini istedim. Boz yunlu bir parça seçdik, ölçülerimi götürdü, yoxlanış üçün evime gelmeyi teklif eledi. Tikişin qiymetini soruşdum. «Qaçhaqaç deyil, razılaşarıq» - dedi. Ne mülayim insandır dedim öz-özüme. Amma daha sonra eve dönerken yaşlı adamın

[1] 2 3 ... 6 >>