içimde (Belke de sürekli, yapmacıq gülümsemesi ucbatından) bir sıxıntı oyandırdığını hiss eledim. Qısacası onu bir daha görmek istemirdim. Ne var ki, bir defe sifariş elemişdim. İyirmi gün sonra hazır olmalıydı. Paltarı getirende geyinib bir saniyelik aynanın qarşısına keçdim. Mükemmel idi. Amma içimde yeni palatarı geyinmek isteyi yoxuydu,sebebini bilmirdim, belke de sevimsiz qocanı xatırlatdığı üçün beleydi. Heftelerce geyinmemeye qerar verdim.
O günü heç unutmayacağam.Bir aprel seheriydi ve yağış yağırdı. Kostyumu - şalvar, pencek, jilet - geyinende, yeni paltarlarda demek olar ki, olduğu kimi,sıxan ve ya düz olmayan bir yerin olmadığını görüb sevindim.Bedenime qüsursuz bir biçimde oturmuşdu.
Penceyin sağ cibine adeten heç ne qoymuram, portmanatımı hemişe sol cibe qoyuram. Bu sebebden de bir neçe saat sonra büroda yanlışlıqla elimi sağ cibime salanda elim bir kağıza deyende çaşdım.Yoxsa derzinin hesab xettkeşiydi?
Deyildi. On min liretlik bir kağız pul idi.
Fikrim qarışmışdı. Pulu heç şübhesiz men qoymamışdım. O biri terefden de derziden sonra paltara yaxınlaşmaq ehtimalı olan temizlikçi qadının da mene bele bir hediyye vermesini düşünmek absurd olardı. Belke saxta pul idi? İşığa tutdum ve diger pullarla qarşılaşdırdım. Bundan yaxşısı can sağlığıydı.
Yegane izah olaraq geriye Kortisellanın dalğınlığı variantı qalırdı.Belke de bir müşterisi gelib hesabı ödemişdi ve o sırada yanında portmanatı olmadığından pulu ortalıqda qoymamaq üçün bir soxadan asılı penceyimin cibine qoymuşdu. Bele şeyler ola bilerdi.
Zengi basıb sekretarımı çağırdım.Koritsellaya bir mektub yazıb menim olmayan pulu geri göndereceydim.Amma sebebini bilmirem, nedense elimi yene cibime saldım.
- Ne olub ,xeste deyilsiniz ki? -deye soruşdu, o sırada otağa giren sekretarım.Ölüler kimi ağappaq olmuşdum.Cibimdeki barmaqlarımın ucuna yeni bir kağızın kenarı deymişdi.Amma bir az evvel heç bir şey yoxuydu.
- Heç ne, - dedim - Başım fırlandı bir az. Arada olur.Yeqin
»Oxu zalına keç