üreyime su çileyen xışıltısı cavab verirdi.
Amma gözlenilmez bir tesadüf, neşeli sevincimi qursağımda buraxdı.Seher qezetlerinde, bir gün evvel edilen bir soyğun xeberi vardı. Bir bankın, şöbelerden toplladığı gündelik geliri merkezi şöbeye aparmaqda olan zirehli maşını, Palmanova küçesinde dörd soyğunçunun hücumuna meruz qalmışdı. Şahidlerin dediklerine göre, qanqsterlerden biri, özüne yol açabilmek üçün ateş açmışdı. Yoldan keçenlerden biri ölmüşdü. Meni çaşdıran,oğurlanan ppulun miqdarı olmuşdu: düz elli sekkiz milyon. (menim pulum qeder) Menim gözlenilmez zenginliyimle, hardasa eyni zamanda meydana gelen soyğun hadissei arasında bir elaqe ola bilerdimi? Bele düşünmek menasız idi. Üstelik kor inanclarım yoxuydu. Amma yene de, hadise çox meni çaşdırmışdı.
İnsanın eline keçen ne qeder artırsa, isteyi de o qdeer artır. Verdişlerimin adiliyi diqqete alınarsa, artıq zengin sayılırdım. Amma, serhed bilmeyen lyuks bir heyatın cazibesine qapılmışdım.O gece yeniden «işe» başladım. Bu defe daha telaşsız çalışır, eseblerimi daha az pozurdum. Eski servetime, yüz otuz beş milyon daha elave olundu.
O gece gözüme yuxu girmedi. Bir tehlükenin önsezimiydi? Yoxsa haqqsızca böyük bir servete qovuşan birinin vicdan ezabımı? Ya da qeyri-müeyyen bir peşmanlıqmı? Gün işaran kimi yataqdan qalxdım, geyinib qezet almaq üçün küçeye qaçdım.
Oxuyan kimi nefesim tıxandı.Mazut anbarında çıxan qorxunc yanğın, şeherin merkezindeki San Kloro küçesinde bir binanın yarısını yox elemişdi. Bu alovlar ,böyük bir şirketin,içinde yüz otuz milyondan artıq pul olan kassasını da udmuşdu. Yanğına iki yanğınsöndüren ölmüşdü. Suçlarımı indi bir-bir saymağımmı lazım idi? Beli, çünki penceyin mene qazandırdığı pulların cinayetden,qandan, ümidsizlikden, ölümden geldiyini, cehennemden geldiyini artıq bilirdim. Amma içimdeki mentiq telesi, ağız büzerek menim her hansı bir mesulliyyetim olmasıyla razılaşmırdı. Belece şeytana uymaq çekide ağır gelir, elim - ele asandı ki! - cibime girir ve barmaqlarım
»Oxu zalına keç