sabununa oxşayan qara ve yapışqanlı palçığa dönmüşdü, gül dibçeklerinin arasıyla bulanıq iti arxlar axırdı.

Analığım:

- Axır ki, doyunca su işdiler, - dedi.

Artıq o gülümsemirdi, dünenki gümrahlığını yorğun bir ciddilik evez etmişdi.

- Doydular da sözdü, - cavab verdim. - İşçilere demek lazımdır ki, gülleri dehlize yığsınlar, yağış kesenecen orda qalsa yaxşıdı.

Bele de elediler, yağış ise böyüyürdü, bütün ağaclardan da iri bir ağac kimi böyüyürdü. Atam bazar günü dinceldiyi yerde oturmuşdu, amma yağış barede bir kelme de kesmedi, ele birce bunu dedi:

- Geceni çox pis yatmışam, sehere yaxın belimdeki ağrıdan oyandım.

Ve belece ayaqları stolun üstünde, üzü bağa sarı kirimişce oturduğu yerdece qaldı, yalnız birce kere ağzını açıb:

- Deyesen bu yağış heç vaxt kesmeyecek - dedi.

Men isti ayları xatırladım, avqust ayını, günortanın sonu görünmeyen donuqluğunu xatırladım, onda biz çox leng öten vaxtın ağırlığı altında can vermekdeydik, paltarımız terli bedenimize yapışmışdı, bayırda ise hemin o sonsuz vaxtın boğuq, zehletöken uğultusu eşidilirdi. Men nem divarlara baxırdım, taxtaların arasındakı deşikler bir az da böyümüşdü. Kiçik bağımıza, anamdan qalma jasmin kollarına baxırdım, yellencekde oturub yastığa söykenmiş atama, onun yağışın toranında azmış qüsseli gözlerine baxırdım. Men tezeden avqust gecelerini, min iller boyu paslı, yağlanmamış oxu etrafında fırlanan planetin uğultudan savayı, heç ne eşidilmeyen möcüzelerle dolu sessizliyini xatırladım. Qefilden bütün varlığımı dözülmez bir keder bürüdü.

Bazar ertesi de yağış ara vermeden yağdı. Sonra mene ele geldi ki, bu yağış ne ise başqa cürdür, dünenki yağışdan büsbütün seçilir. Çünki qelbimde anlaşılmaz ve çox acı hissler baş qaldırmışdı. Men axşam eyvanda oturmuşdum, qefilden yanımda kimse:

- Nece de kederli yağışdır, - dedi.

Men ses gelen terefe baxmasam da başa düşdüm ki, bu Martindir. O, yanımda oturub uzaq, tutqun bir dekabr seherinde erim olduqdan sonra da deyişmemiş soyuq

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>