“Qurd-oğlan” bütleri sındırır. Ziyalılar gece-gündüz ondan danışarlar. Amma Peter çox tez unudulur. Başqa qalmaqallar, yeni tapıntılar axtarır millet – o, unutqanlıq xesteliyine mübtela idi. Peter öz başına buraxılır. Çünki artıq meşeler aid deyildi, qayıda bilmezdi.

Camaatla da ulduzu barışmırdı. Sürüşken ve cüvellağı bir şekilde arada qalır: etrafdakı kimi, heç bir yere gede bilmiz. Derdden içmeye başlayır.

“Vehşi uşaq Peter” böyüyüb içki düşkünü olmuşdu. Bir yerde durmaz, getdiyi her yerde problem yaradır, ya da hereketleri sehv başa düşülürdü. Başı beladan qurtarmır.

Baresinde axtarış qerarı çıxarılır. Bir ölkeden digerine sürgün olunur, dayanmadan sürgün olunur. 72 yaşında son nefesini verir. Hele de danışmağı öyrenmemişdi, heç bir yere aid deyildi. Baş daşına bele yazılır: 1785. Vehşi oğlan Peter.

“History Today” jurnalının son nömresinde bu qeyri-adi, maraqlı revayete ver verilib. Diqqetimi celb eden meqam revayetin özü qeder, bunu qeleme alan yazıçıya dediyi sözler idi. Yazıçı özü de yarı-yarımçıq uşaqlıq keçirdiyi üçün Peterle maraqlanmışdı.

Araşdırdığımız, behs etdiyimiz revayetlerin alt qatında her zaman öz çatışmazlıqlarımıza rast gelmirik ki?!

<< 1 2 [3]